Week48

De camping ligt aan de andere kant van Cairns dus we krijgen al een goed beeld van de grootte van de stad. Veel winkels, autobedrijven, allerlei adventure-toestanden, en natuurlijk een heleboel bedrijven die iets doen in tripjes naar het Great Barrier Reef. Voor ons wordt dit een echte “regel” week. Zowel de auto als de caravan moeten gekeurd worden voor de verkoop, ze noemen dat een Road Worthy Check. Ofwel, ze gaan kijken of de boel wel veilig is. Ook gaan we eens onderzoeken of we hier makkelijk, en hopelijk niet al te duur, wat spullen naar Nederland kunnen verschepen. Daarom hebben we voor deze week een lekkere luxe camping uitgezocht, waar vooral de meisjes zich erg op verheugen.

We krijgen een prima plekje toegewezen, lekker ruim, de bekende betonslab voor de caravan, een beetje gras er om heen en natuurlijk water en licht. Lisa en Mirthe zijn al aan het spelen in de giga-speeltuin, inclusief twee enorme springkussens, terwijl wij de boel maar weer eens opbouwen. Dat betekent een half uurtje doorpakken en dan staat alles weer op z’n plek. We drinken een bakkie koffie en gaan maar eens op onderzoek uit naar waar onze dochters uithangen. Natuurlijk vermaken die zich uitstekend. En behalve de giga-springkussens, de adventure playground, het grote zwembad, de buitenbioscoop, de TV-room en de videozaal (met 5 films per dag) zijn er hier ook behoorlijk veel andere kinderen. Gek hè. Nu hoeven ze niet eens op zoek naar nieuwe vriendinnen want tijdens de wandeling over de camping zien we de beide families weer die we ook in Townsville en Mission Beach hadden ontmoet. Na een weekje waarin onze wegen uiteen liepen zijn ze nu weer bij elkaar gekomen. Het duurt maar even of Lisa, Mirthe, Saatchi en Megan trekken weer met z’n viertjes op.

Het lukt ons maar net om ze ’s middags mee te krijgen naar een winkelcentrum voor een nieuwe scooter (stepje) voor Lisa. We maken een omweggetje door het centrum van Cairns om te zien wat daar te beleven is. Natuurlijk rijden we een stukje langs de Esplanada, in gewoon Nederlands “de boulevard”. In Cairns hebben ze volgens ons goed gekeken naar het succes van de Rockpool in Townsville en de lagoon in Airly Beach want ook hier hebben ze een ontzettend groot, vrij toegankelijk, zwembad (lagoon) gebouwd. Direct aan de zee gelegen dus, het lijkt net alsof je aan het strand ligt. Er is ook wel een echt strand maar dat ziet er een beetje modderig uit, iets ten Noorden van Cairns liggen de echte mooie zandstranden.

Na het avondeten gaan Lisa en Mirthe naar een dansvoorstelling van een groepje Australiërs, van Duitse afkomst waarschijnlijk, die gekleed in lederhose en de bekende uitbundige alpenjurken, en met op de achtergrond de nog wanstaltiger hoempapa muziek, wat dansjes demonstreren. Thea en ik nemen ook nog even een kijkje maar zodra ze duidelijk maken dat ook het publiek wordt ingeschakeld bij de dansjes, neem ik de benen. In joggingbroek en op slippers een Duits dansje meedoen gaat me net iets te ver. Gelukkig vonden Lisa en Mirthe het hartstikke leuk en hebben enthousiast de vogeltjesdans en de meidans mee staan doen.

Dinsdag 8 juni. Het hoogtepunt van deze dag, voor mij tenminste, is een bezoekje aan de tandarts. Ik had de laatste weken zo nu en dan wat last van tandpijn. Gisteren had ik het idee dat het erger werd dus een afspraak gemaakt om erger leed te voorkomen. Gelukkig kon de plaatselijke “dental surgery” me dezelfde ochtend nog inplannen. Maar helaas, ze konden geen echte duidelijke reden vinden, ondanks een foto, heftig kloppen, een ijs-, en andere tests. Er waren geen acute gaten om te vullen, wel was er wat groot onderhoud nodig, maar dat wou ie liever overlaten voor m’n eigen tandarts in Nederland. Het advies was dan ook “als het erger wordt kom je terug, zo niet dan haal je Nederland wel”. Wel grappig om te ervaren dat een Australische tandartsenpraktijk er ongeveer net zo uitziet als een Nederlandse, inclusief het vage muziekje in de wachtkamer.

Na terugkomst op de camping met z’n tweetjes gelunched. De kids zijn op deze camping redelijk buiten beeld. Ze zwerven, samen met Saatchi en Megan, de hele camping over. Even eten en gelijk weer weg, ze hebben de tijd van hun leven. Aan het einde van de middag hebben we het zwembad getest, het is heerlijk weer tenslotte. Na het zwembad met de auto naar de campingwasplaats om voor de keuring van morgen de ergste modder- en oliesporen van de onderkant te spuiten. Natuurlijk ook de rest maar even goed schoongemaakt, wel apart om weer eens een glimmende auto te zien.

’s Avonds gaan Lisa en Mirthe nog een film kijken in de outdoor-walk-in-campingbioscoop. Een gigantisch scherm, een joekel van een projector en dito geluidsinstallatie. Alhoewel het geen echte kinderfilm is vermaken ze zich toch prima. Heerlijk onderuitgezakt in hun eigen campingstoel naar bewegende beelden kijken, geweldig toch.

Toch heeft het wrikken en kloppen van de tandarts wel geholpen want ik heb de rest van de dag mijn zeurende kies niet weer gevoeld.

Woensdag 9 juni. Vanochtend na het ontbijt met de auto naar de garage. Voor de verkoop is het handig, en noodzakelijk, om een zogenaamd Road Worthy Certificate te hebben. Vergelijkbaar met een APK-keuring in Nederland maar dan wat minder zwaar (dachten we). Omdat we de auto in West Australië hebben gekocht zitten er nummerplaten van die staat op. De kans is groot dat hij wordt gekocht door een inwoner van Queensland en die kan dus niet registreren op nummerplaten van West Australië. Nu is het geen probleem om de auto te laten herregistreren in Queensland, maar daar is wel een geldig RW Certificate voor nodig. De garage ligt vlak bij het centrum van Cairns dus ik heb tussendoor wel wat te doen. Internetten, wat langs de boulevard slenteren, een cappuccino op een terras, kortom een rustige ochtend. Tegen half één ben ik weer bij de garage met de bedoeling om af te rekenen en de keuringscertificaten in ontvangst te nemen.

Maar dat valt even tegen. Ze hebben toch een klein waslijstje aan gebreken gevonden die eerst verholpen moeten worden. Een paar daarvan kan ik zelf doen maar er moeten ook wat motorsteunrubbers vervangen worden en nog wat andere lastige dingen. Dus de auto moet nog weer terugkomen. Waarschijnlijk vrijdag maar het liefst morgen al. Maar morgen moet de caravan om dezelfde redenen gekeurd worden bij een caravandealer, dus daar heb ik de auto voor nodig. Je merkt het al, de stress ligt op de loer. En we willen ook niet veel langer in Cairns blijven dan tot zondag want anders komt ons reisschema in de war. De rest van de middag aan de auto gesleuteld om wat probleempjes weg te werken. Gelukkig hebben we op da camping alle gemakken bij de hand, ook zonder auto kunnen we ons hier prima vermaken.

Donderdag 10 juni. Weer een keuringsdag vandaag. De wekker loopt af om kwart over zeven want om half negen moet de caravan bij de caravangarage zijn. Dus de hele boel afbreken en gedeeltelijk inpakken. We hebben geluk dat het prima weer is dus er kunnen veel spullen op de camping blijven liggen. Thea en de meisjes gaan, als ontbijt, gratis pannenkoeken eten bij het zwembad. Ze zijn er niet alleen, er staat zo af en toe een flinke rij met hongerige vakantiegangers die wel een pancake lusten. Thea kan haar ontbijtje niet eens helemaal afmaken want in tegenstelling tot de autokeuring verloopt de caravankeuring helemaal gladjes. Binnen een uur zijn de belangrijkste onderdelen (gas, remmen en verlichting) getest, en goedgekeurd. Afrekenen natuurlijk, en hup weer naar de camping met het hele spul, en opbouwen maar.

Na het neerzetten van de caravan breng ik de auto alsnog naar de garage, afhankelijk of de bestelde onderdelen een beetje op tijd zijn (moeten per vliegtuig uit Sydney komen) is de auto dan misschien vandaag ook nog klaar. De rest van de dag hebben we lekker rustig op de camping doorgebracht. Even met z’n allen op het springkussen, natuurlijk het zwembad, en Thea heeft nog van een heerlijke massage bij het zwembad genoten. Aan het eind van de middag hebben we nog thee en een biertje gedronken bij de twee andere gezinnen die we de laatste weken steeds weer zien. De kinderen zijn nog steeds helemaal in de war van al het speelplezier en de vriendinnetjes. Ze vallen ’s avonds als een blok in slaap en zitten alweer vol plannen voor de volgende dag. Zo staat er voor morgenochtend al aquarobicen in het zwembad op het programma. Helaas geen telefoontje van de garage gehad dat de auto klaar was aan het eind van de dag, die zijn we dus ook morgen nog een deel van de dag kwijt.

Vrijdag 11 juni. Vanmorgen hebben we, één van de twee Australische families waar we de laatste weken redelijk mee optrekken, uitgezwaaid. Ze vertrekken naar een andere camping, nog steeds in Cairns, maar een stuk goedkoper. Ze zijn nogal sportief met z’n vijven en doen het hele weekend mee aan allerlei triatlonwedstrijden in het centrum van Cairns. Ze vonden het een beetje zonde om voor die dagen veel geld voor een overnachting te moeten betalen want dit is ook onze duurste camping van het hele jaar. Natuurlijk zijn er weer adressen uitgewisseld, in ons geval emailadressen want een huis hebben we op dit moment nog niet. Als we, of de kinderen, ooit weer eens naar Australië gaan dan hebben we een hele voorraad adresjes waar we, of ze, langs kunnen gaan.

Het eind van de ochtend hebben we laptops (vanwege de websites) uitgewisseld met de achterburen. Het is een Nederlandse familie, Arno, Maaike, Dieuwke (4 jr) en Jippe (2 jr). Ze reizen in een gehuurde camper door Australië maar zijn ook al in Thailand, Maleisië en Mexico geweest. Na 4 maanden Australië gaan ze nog een aantal weken naar de Fiji-eilanden. Super dapper natuurlijk om dat met twee, nog vrij jonge, kinderen te ondernemen. Net als wij houden ze ook een website (www.bosfluit.nl) bij van al hun avonturen. Het is natuurlijk geweldig om zo reiservaringen uit te wisselen en ook te ontdekken dat er heel veel overeenkomstige ervaringen zijn. Hun dochter vindt het heerlijk om met Lisa en Mirthe op te trekken. En Lisa en Mirthe vinden het weer prachtig om een kleiner meisje op sleeptouw te nemen.

Na het middageten stappen we in de bus voor een ritje naar Cairns. De auto staat nog steeds bij de garage en die kunnen we dan aan het eind van de middag weer oppikken. De busrit duurt een half uurtje, via allerlei weggetjes die we nog niet eerder gezien hadden komen we aan in het centrum. In Cairns ligt het stadscentrum dicht bij de Esplanada. Onderdeel van de Esplanada is het grote zwembad, de lagoon, waar heel toeristisch Cairns zich van de meest luie kant laat zien. Het uitzicht over zee is prachtig, veel terrasjes bij de hand, en een eindje verder ligt de haven. We hebben de hele week al heerlijk weer in Cairns, het voelt echt aan als een vakantie.
Halverwege de middag een telefoontje van de garage. Onze auto is nog niet klaar en dat gaat ook niet meer lukken vandaag. Reden daarvoor is het zoekraken van de bestelde onderdelen die per vliegtuig uit Sydney hadden moeten komen. Er zit niets anders op dan een nieuwe afspraak te maken. Maar dat kan pas als we terug zijn van ons tripje richting Cooktown, met nog twee tussenstops. Gelukkig kunnen we gewoon rijden zonder gevaar maar het betekent dus weer een ochtend bezig om de auto te brengen en te halen. Ik ben wel weer tot de conclusie gekomen dat autogarages en René samen geen gelukkige combinatie vormen.

Zaterdag 12 juni. Thea en de meisjes staan vandaag extra vroeg op, de triatlonactiviteiten in Cairns beginnen al rond een uur of acht. Ze willen graag hun Australische vrienden aanmoedigen, die sporten om negen uur. Ik slaap lekker uit en lees de krant. Daarna toch nog wat sportieve fitnessactiviteiten. Tegen half twaalf is de hele familie weer compleet. Na het middageten stappen we in de auto om vooral de Noordelijke kant van Cairns eens wat beter te gaan bekijken. Daar liggen ook de beste stranden en nog wat campings. Het lijkt ons handig om een paar van die campings, en stranden, al even te bekijken. Op de terugweg van Cooktown gaan we daar dan ook nog wat nachtjes doorbrengen. Het is een zonnige, maar erg winderige dag. We zien een paar prima strandjes met dito campings. De zee ziet er vanwege de wind behoorlijk ruig uit. Maar het was wel fijn om alvast een indruk op te doen.

Via een weg langs de bergen bij Cairns rijden we terug. We zijn nog uitgestapt bij een camping vlak bij een meertje en bijna tegen het regenwoud aan. Wel bijzonder dat er hier zoveel mooie plekken zijn, en erg gevarieerd. Je kunt in het regenwoud bij een rivier of een meertje staan maar ook aan het strand met palmbomen om je heen. Als laatste stop hebben we de Crystal Cascades nog op het programma. Een wandelpad langs een rivier die via een serie watervalletjes naar beneden stroomt. En dat natuurlijk weer omgeven met regenwoud. Erg mooi, maar we hebben wel mooier gezien dit jaar, je wordt echt een beetje kieskeurig van al dat reizen. Er staan ook waarschuwingsborden langs het wandelpad. Er groeit hier een struik die giftig is als je hem aanraakt. Na aanraking krijg je erge pijnen en moet je direct medische hulp zoeken. Toch een gek land Australië. Er zijn hier zoveel mogelijkheden om vergiftigd te worden, slangen, kwallen, spinnen en nu ook nog struiken. En dan vergeten we nog de gevaren van haaien, krokodillen, gevaarlijke stromingen in zee en het verkeer op de Highway.

Na het avondeten gaan Lisa en Mirthe naar de openluchtbioscoop voor de film Scooby Doo II. Ze komen superenthousiast terug. Tegen borreltijd komen Arno en Maaike nog even langs. We hebben heerlijk nog meer ervaringen uitgewisseld over allerlei mooie plekken die we gezien hebben en natuurlijk over het reizen met kinderen. Voordat we het weten, eigenlijk hadden we het niet echt in de gaten, is het 1 uur ’s nachts. De gemiddelde Australiër heeft er dan al ruim 3 uur slaap opzitten.

Zondag 13 juni. We maken vandaag weer een sprongetje. Na zes dagen Cairns zijn we er ook wel een beetje aan toe. Het doel is Port Douglas, een klein, maar mondain toeristisch plaatsje aan de kust. Ongeveer 60 kilometer boven Cairns. Na afscheid genomen te hebben van Cindy, Peter en Saatchi rijden we de camping af. Het ritje naar Port Douglas is verrassend mooi. We rijden over een bochtige kustweg, met aan de ene kant het regenwoud en aan de andere kant de oceaan met prachtige stranden. De gemiddelde snelheid ligt niet echt hoog want behalve de scherpe bochten moet er ook behoorlijk geklommen en weer afgedaald worden. Tegen half twaalf zijn we er, een half uurtje later zitten we kant-en-klaar voor de caravan met een bakkie koffie. De camping is prachtig, veel groen en ruime plekken.

Na de lunch gaan we even Port Douglas bekijken. Onze camping ligt er acht kilometer vandaan dus we moeten met de auto om er te komen. Port Douglas heeft stijl, dure winkeltjes, veel terrasjes en mooie gebouwen. En dan ook nog eens een prachtig strand. Helaas is het bewolkt geworden, met soms zelfs een beetje miezerregen, dus lekker aan het strand hangen is er vandaag niet bij. Volgens de weersberichten moeten we dat tot morgen uitstellen. Toch is het ons wel duidelijk dat we ons de drie dagen die we hier gepland hebben niet hoeven te vervelen.

Over drie weken zitten we op dit moment in het vliegtuig terug naar Nederland. Dat begint toch wel heel erg dicht bij te komen…