Ga naar de inhoud

Week39

5 april t/m 11 april 2004 geschreven door: Thea
 Pretweek!
Aan mij de eer een verslag vast te leggen over een weekje pretparken en een paasweekend. Voor iedereen die zich zorgen maakt of ze hier Down Under wel aan Pasen en de bijbehorende eieren doen, niet nodig. De winkels liggen er vol mee, extra stellages zijn aangebracht om de hoeveelheid hazen en eieren uit te kunnen stallen.

Maandagochtend is het heerlijk weer. We ontbijten dan ook lekker buiten, en genieten van het zonnetje. Voor de hele week staat een graadje of 25 op het program, alleen kan er wel af en toe een bui vallen. We besluiten vandaag naar MovieWorld te gaan. ‘Hollywood on the Gold coast’ noemen ze het hier zelf. We zijn benieuwd. Voor zover we kunnen zien heeft dit park de meeste achtbanen etc. We zijn vanochtend extra vroeg opgestaan om er lekker op tijd te zijn. En dat lukt.

Het ritje naar het pretpark blijkt nog korter dan we hadden gedacht. Zo staan we om goed 9 uur al bij het park. Maar uhh, dat zit nog gewoon dicht. Om half 10 gaat de kassa open. Wij zijn overigens niet eens de eersten, er staan al enkele tientallen mensen te wachten. En als we dan om half 10 de poort binnen lopen worden we in de ‘hoofdstraat’ weer tegen gehouden. Het park gaat pas om 10 uur open !!! Kijk da’s nou jammer, hadden we niet om half 8 op hoeven staan. Maar goed, er is genoeg te zien. Mainstreet lijkt wel een beetje op de hoofdstraat in EuroDisney, leuke winkeltjes en de (nep) puien bieden genoeg vertier. Er is een Harry Potter winkeltje inclusief de vliegende auto, en ga zo maar door. Even voor tienen komen er allerlei acteurs die een leuk toneelstukje opvoeren en zo de dag in MovieWorld openen. En de eerste Loony Tune figuren paraderen ook door de straten.

Als het dan (eindelijk) 10 uur is lopen wij direct naar de ‘topattractie’ ScoobieDoo, althans wij hebben begrepen dat dit een van de toppers van het park is. We kunnen bijna direct doorlopen (heeft het vooraan staan toch nog zin gehad) en stappen met ons viertjes in een karretje. En het is een leuke attractie. Het is een soort kruising tussen een spookhuis en een achtbaan, en dat is dus dubbel spannend.

We ‘nemen’ nog wat attracties, maar dan kan ik de roep van LethalWeapon toch echt niet weerstaan 🙂 De kick van achtbanen blijft toch echt leuk en deze hangende baan inclusief ‘kurkentrekker’ is zeer aantrekkelijk. Zeker als je de wachttijd in acht neemt. Die is namelijk minder dan een kwartier. De dames en René besluiten maar even vanaf het platform ‘mijn prestaties’ in de achtbaan te bekijken. Maar als ik super enthousiast terug kom, komt de twijfel bij de meiden naar boven. Misschien aan het eind van de dag mam. Het is niet superrustig in het park, maar dus ook zeker niet druk. En we zijn blij dat we deze week zijn gegaan. De langste wachttijd was vandaag een half uur (2e keer ScoobyDoo).

Ik zal jullie de verdere attracties besparen, maar er waren er voldoende. Al moet gezegd dat wij niet erg meer onder de indruk zijn te krijgen nadat we vorig jaar in EuroDisney zijn geweest. Het park is (natuurlijk) aanzienlijk kleiner, en we waren er dus in een dag echt wel doorheen. Aan het eind van de dag herinner ik de dames nog even aan de achtbaan. Mirthe roept als eerste dat ze meegaat, en Lisa kijkt René aan. De grens is 2 meter en René meet 1,99 (of zou hij nog al een centimetertje gekrompen zijn) en twijfelt dus een beetje. Maar dan toch, met z’n viertjes in de rij. En ook al vinden ze het een beetje eng, het leuke en stoere gevoel overheerst na de denderende rit toch. Ik denk dat ik wel achtbaan freaks van ze kan maken 😉

Moe en voldaan rijden we dus aan het eind van de middag in een kwartiertje (en da’s echt heerlijk na zo’n dag) weer naar de camping. Morgen weer dezelfde rit, want Wet ’n Wild (nee, nee, dit is gewoon voor alle leeftijden) ligt direct naast dit park.

Even slapen, en hop de auto weer in naar het waterpretpark. Deze keer dus niet extra vroeg opgestaan, een ezel …. Maar goed, ook dan zijn we er nog om ongeveer kwart voor 10. Dit heeft alles te maken met het feit dat de dametjes vanochtend al voor de wekker wakker waren en ook direct na het ontbijt zonder mopperen zich gingen wassen en tandenpoetsen. Gek hè?

We hebben nog even getwijfeld waar we vandaag heen zouden gaan. De weerverwachting blijft voor de rest van de week redelijk gelijk. Midden 20, qua graden, en ‘a shower or two’ elke dag. Nou dat klopt overigens voor vandaag, want we worden wakker met een bui(tje) en ’s avonds om een uur of 9 begint het weer te regenen, en dat duurt wel een paar uur. Maar verder hebben we een goede keuze gemaakt, want het is de hele dag droog gebleven. Nu is het natuurlijk geen ramp om in je badpak nat te regenen. Maar de temperatuur tijdens een bui daalt toch wel, en we willen niet ziek worden. Stel je voor, we hebben SeaWorld nog voor de boeg 🙂

Maar goed, Wet ’n Wild is precies wat je van de naam mag verwachten. Een park vol zwembaden en glijbanen. Dit is onze eerste kennismaking met een dergelijk park, dus het is effe wennen, maar we redden ons wel. Vooraf heb ik aangekondigd niet van alle glijbanen af te gaan. Dit is, in tegenstelling tot de achtbanen, niet echt mijn tak van sport. Beetje water OK, maar dit is echt heel wat anders. Ik zal ook maar eerlijk zijn, ik heb me op voorhand het minst van deze dag voorgesteld. En dat natuurlijk in tegenstelling tot onze twee waterratjes. Maar, de glijbanen zijn leuk. Vooral die waar je met een band vanaf gaat. We gaan nog met z’n vieren in een grote band van de Mammoet Slide, en dat is zeker ook dikke pret. Vooral Lisa voorspelt dat we nog eens over de rand kukelen, maar dat gebeurt niet.

Verder was er nog een TerrorCanyon, maar ja, je moet je niks van een naam aantrekken, gewoon met het hele gezin erin 😉 Daar zoefden we, per twee personen in een band, een donkere tunnel door. Beetje eng, maar ook erg gaaf. Persoonlijk was ik iets minder gecharmeerd van de (suuuperlaaange) glijbanen waar je gewoon op je billen vanaf gaat. Water in de neus enzo, minder aangenaam. Maar een ‘wedstrijdbaan’ waar je met acht matjes tegelijk op je buik vanaf dendert (formule 1) vinden wij alle vier weer helemaal geweldig. En wat helemaal goed was aan deze attractie, geen rij 🙂 Al is het jammer dat René (vooral door zijn gewicht 😉 gewoon elke keer als eerste aankomt, dat is namelijk bij te houden op een electronisch scorebord. Maar goed, al met al een leukere dag dan ik me had voorgesteld. Het moet gezegd, ik had niet verwacht dat we bij sommige glijbanen langer in de rij moesten staan dan bij de meeste attracties in MovieWorld. Maar ’t is niet anders, en zoals gezegd, de dag als geheel was prima in orde.

Mama doet direct na het eten even een dutje, en papa strekt zijn benen aan het eind van de avond nog even op de bank. Morgen maar een rustdag. Dat hebben de oudjes wel verdiend.

En een rustdag bestaat in dit geval uit een ‘werkdag’ voor onze meiden. De ‘schoolreisjes’ voeren de boventoon deze week, maar er moet ook nog even wat breinwerk worden verricht. We kregen overigens van de leerkracht van Lisa en Mirthe de complimenten voor de verhalen van de dames. Vooral dat deze door de maanden heen zo vooruit zijn gegaan. En daar zijn wij, ehh zij natuurlijk erg blij mee.

Het is heerlijk weer, van de ‘two showers’ van vandaag nog geen spoor. We zoeken in de loop van de ochtend zelfs de schaduw maar even op. Na het schoolwerk volgt de onvermijdelijke zwembadduik. En na de lunch besluiten we nog even naar Surfers Paradise te rijden. Dit is het hart van de Gold Coast. Hoewel dit deel van het dorp aan de noordkant van het gebied ligt, is het toch het belangrijkste centrum. Het strand is niet mis, we begrijpen (denken we) waarom het hier Gold Coast heet. Maar de entourage er omheen is toch andere koek. De torenhoge flatgebouwen volgen elkaar in hoog tempo op, en ze zijn hier nog niet uitgebouwd. In een etalage van een plaatselijke makelaar zien we de plannen voor de hoogste toren van de wereld (voor bewoning). Dat laatste moet er natuurlijk wel achter, want ze gaan de commerciële torens niet voorbij, maar toch. Het verschilt hier waarschijnlijk niet veel van een willekeurige Costa in Spanje, of een stukje Zuid Franse kust. En wij, ach wij verlangen af en toe weer een beetje terug naar de Outback. Of naar 80 mile beach in het noordwesten van Australië. Wij, dat zijn dan voornamelijk René en ik. De meiden zijn dol op alle winkelcentra hier.

Zo is deze ‘vrije dag’ toch ook weer voorbij gevlogen. We zitten op een camping met een leuke kantine/restaurant, waar de dames zich ook af en toe prima vermaken. Even een videootje kijken, of naar de karaoke avond. Daar blijkt overigens dat de Australische Idols op deze camping geen talent misloopt, want door het ‘gezang’ van een aantal van de jongeren blijft het nog een tijdje onrustig in je hoofd.

Donderdag SeaWorld dag. En dat te bedenken dat we nog uit een park of drie zouden kunnen kiezen. Maar net een week voor we hier aankwamen, stonden wat recensies van de verschillende parken in de krant, en deze drie zijn toch wel behoorlijke toppers. Het leuke is ook wel dat het drie redelijk verschillende parken zijn. Wet ’n Wild verschilt natuurlijk sowieso nogal. Zoals gezegd zijn het daar alleen glijbanen en zwembaden, maar ook SeaWorld en MovieWorld verschillen behoorlijk. SeaWorld is een pretpark opgebouwd in een dunne landstrook net ten Noorden van Surfers Paradise. Het park heeft een Dolfijnen Show, een Zeeleeuwen Show. IJjsberen, Pinguins, verschillende Aquariums en …. een aantal pretpark attracties. Kortom, voor ieder wat wils.

We zijn er weer mooi op tijd, en tegen tienen lopen we zo het park binnen. Eerst meteen naar een paar ‘rides’. De meeste bezoekers zijn daar nog niet aan toe, en wij slaan zo onze slag om rijen te voorkomen. We kunnen zo bij een waterbaan in een boomstam stappen, en ook de tweede attractie is direct beschikbaar. De Bermuda Triangle, ook hier stappen we in een bootje, we gaan op een missie om het mysterie van de driehoek op te lossen. Deze rit wordt veel leuker dan gedacht. Het lijkt een beetje een oude attractie als je buiten staat, en mijn verwachting was dan ook dat je ‘even’ door de vulkaan vaart, daarna nog een leuke afdaling maakt, en klaar is Kees. Hij duurt echter veel langer, want we varen een giga loods in achter de vulkaan. Daar zijn allerlei scènes geplaatst waar je langs en doorheen vaart. We worden ontvoerd door buitenaardse wezentjes, en de special effects zijn prima in orde. Van een verdwijnend ruimteschip tot het ‘vollopen’ van de grot waar we inzitten met water. Wij vinden het een toppertje.

Maar niet te lang hiervan nagenieten. Op naar de dolfijnen. Nog voor elfen begint de eerste show. Maar hopen dat de beestjes goed wakker zijn. En dat zijn ze. Driedubbele salto’s alsof het niets is. Heerlijke show, ik voel me weer kind en klap en stamp misschien nog wel harder dan de kinderen. En als er een meisje uit het publiek de kans krijgt een dolfijn te aaien en een visje te geven, ben ik stiekem wat jaloers. Tja, het wordt toch maar dolfijn in mijn volgende leven. Wat een prachtige dieren. Na de show mag je langs de verschillende meertjes lopen waar de dolfijnen vertoeven, en het is prachtig als ze je aankijken. Wat een heerlijke beesten. De aantrekkingskracht van deze dieren is geweldig.

We hobbelen lekker verder, genieten van de manier waarop het park is aangelegd. Vinden wel dat het aardig druk is, maar tot onze verbazing hoeven we nergens echt lang in de rij te staan. Geen idee wat die andere mensen allemaal doen verder op die dag. Alhoewel, tegen lunchtijd wordt het wat duidelijker. Als ik een kopje cappuccino probeer te bemachtigen, beleef ik de langste wachttijd van die dag.

Maar zoals gezegd, verder weinig te klagen. De dames vinden het piratenschip helemaal geweldig. Dat is zo’n hele grote schommelboot, en het moet gezegd, deze gaat bijna verticaal. Als je bovenin zit, moet je je echt schrap zetten, of goed vasthouden, want je komt weldegelijk los van de bank. Maar goed, geen paniek, er zit een beugel voor je. Het schip wordt die dag drie keer bezocht, en als het aan Lisa en Mirthe lag waren we er nog vaker heen geweest. Ook de achtbaan hier vereren wij met een bezoekje. Maar Lisa is toch ietsie minder enthousiast dan twee dagen geleden. Een beetje ‘positieve druk’ van haar ouders zorgt dat ze mee gaat, maar eigenlijk …. Mirthe vind het leuk en wil nog wel een keer, maar het was genoeg zo.

Op naar de Zeeleeuwen Show. Eigenlijk meer uit beleefdheid. Ik had niet het idee dat dit erg leuk zou worden, wat kunnen zeeleeuwen nou helemaal. Ahum, mijn excuses aan de zeeleeuwen, bij deze. Ze kunnen namelijk héél véél. Volwaardige acteurs. Uiteraard betreft het hier een ingestudeerd stuk, en de zeeleeuwen worden regelmatig getrakteerd op een lekker vissie, maar dan nog. Op exact het juiste moment worden allerlei truckjes en bewegingen gedaan. Van een kus op de wang tot klappen, tot ‘fluisteren’ in een oor van de trainers (inclusief een flipper die als hand bij het fluisteren fungeert). Ik ben onder de indruk, en het is nog een leuk stukje ook. En toch …… de aantrekkingskracht van de dolfijnen is heel anders. Maar zoals gezegd, zeeleeuwen zijn ook schrandere beesten, is bij deze door ons geleerd.

Waar het nu precies aan ligt weten we niet, maar de waterpartijen en glijbanen die ook in dit park worden aangeboden, trekken ons niet vandaag. We hebben de hele dag keurig met een tas met daarin onze badkleding rondgewandeld, maar het is niet nodig. Er is verder nog zoveel te doen, en we hebben al wat glijbanen achter de rug natuurlijk. Dus we nemen als afsluitertje van de dag nog maar even de Waterski Show mee. Heerlijk lui vanaf het gras, in het zonnetje, met een ijsje. Ja, ja, het is een zware dag 😉

En dan vrijdag weer verkassen. En wel een kilometer of 40. En dat niet eens de goede kant op. Nee, we trekken weer naar het Zuiden ipv het Noorden. Tweed Heads wordt het. Een redelijke plaats net ten Zuiden van de Gold Coast. Daar gaan we de paasdagen doorbrengen. We konden op de camping waar we stonden niet blijven staan. Ze waren volgeboekt. Nu moeten we eerlijkheidshalve bekennen dat we na de laatste avond daar niet rouwig om waren. Onze nieuwe buren (en ook een aantal wat verdere buren) vonden dat ze flink recht hadden op vakantie. Inclusief het ‘vermaak’ van alle andere campingbezoekers. Nu weet ik ook wel dat wij niet altijd de allerrustigste campinggasten zijn, maar keihard schreeuwen over de camping, nee daar kunnen wij niet van beschuldigd worden. We gunnen het hun van harte en verlaten vriendelijk zwaaiend om goed half 10 de camping.

Door de paasdrukte doen we toch nog een uur over het ritje, maar vooruit, een kniesoor die daar op let. De nieuwe camping ligt in een leuke plaats. Enig minpuntje, we staan vrij dicht bij de snelweg. Niet er direct naast hoor, zo erg is het niet. Maar als het stil is ’s avonds hoor je de weg goed. Niet de weg zelf dan natuurlijk, maar de berijders. Althans, de voertuigen dan.

Midden op de camping is een Billabong, wij zouden dat gewoon meertje noemen, maar Billabong klinkt prima. En verder heeft de camping ook een prima zwembad. Dus dat gaat helemaal goed komen. We verkennen het plaatsje even ’s middags, en merken tot onze grote verbazing dat vrijwel alle, jawel vrijwel alle, winkels dicht zitten. Het is Goede Vrijdag, en dat weten we ook wel, maar wij zijn natuurlijk wel Holland gewend. Zelfs de supermarkten, die hier op 1e kerstdag én op nieuwjaarsdag gewoon open waren !!!, zijn gesloten. Zo zie je maar weer, ieder land heeft haar eigen gewoontes.

Tijdens onze ontdekkingsreis komen we langs een prima strand, dat weten we dan maar weer voor morgen 🙂 Onze wandeling voert ons verder langs een vrij ruige rotspartij waar een aantal mensen naar de zee staat te kijken. Wij vinden het ook wel een mooi plekje, maar waarom er nou zoveel mensen staan te kijken is ons in eerste instantie niet duidelijk. Maar dat verandert al snel. Zoals gezegd ziet het er hier vrij ruig uit. Niet alleen de rotsen, juist ook de golven die tegen die rotsen beuken zijn behoorlijk spectaculair. En dat vinden een aantal jongeren ook, die dit als een leuke uitdaging zien hun zwemkunsten te vertonen. Een aantal met, en een aantal zonder body board. En dan zien we ook wat ze zo leuk vinden. De golven slaan zo hard op de rotsen dat ze daarna weer ‘golven’ worden richting zee. Daar komen ze een grote broer (of zus) tegen, en dat geeft natuurlijk een geweldige klap. De jongeren komen met zo’n golf uit zee aan, en bij de ‘botsing’ maken ze soms een hele salto in dit water geweld. Het is maar wat je leuk vindt, en ik denk ook niet dat alle moeders op de kant staan te juichen en te klappen. Hoe dan ook, gevaarlijk is het volgens ons wel. Maar ja, vertel dat maar eens aan jeugdigen.

’s Avonds is er ook op deze camping wat meer ‘geluid’ dan normaal. Maar zeker niet erger dan een Pinkster weekendje in Nederland. Wij kijken onze ogen uit met al deze ‘doorsnee’ Aussie gezinnen. Waanzinnig veel kinderen natuurlijk. Is ook wel lekker, zo vlak voor de ‘winter’ er nog even een lang weekend op uit met je hele gezin. En de herfst doet het goed dit jaar. Graadje of 25 en af en toe wel een wolk, maar geen bui in zicht.

Dat brengt ons even weer terug bij de doorsnee Aussie. We willen ze even prijzen voor het feit dat een flink aantal nog lekker met de tent kampeert. De campings staan dit weekend vol met gezinnen, net als het Pinksterweekend in Nederland. Maar tegelijk ontdekken we hier ook een heel bijzondere trend. De tenten worden namelijk in een flink aantal gevallen weer overspannen met een hééél groot dekzeil. En als ze die niet (alleen) over de tent heen spannen, dan maken ze er een soort ‘hut’ van, voor of naast de tent. En geloof me, hééél groot betekent hééél groot. In een aantal gevallen net zo groot als de hele kampeerplek. Vrij bijzonder, dit hebben we nog niet eerder in deze aantallen gezien. Ook niet op onze ‘zomervakantie’ in Warrnambool en Torquai. Onze buren vertellen ons dat dit goed is tegen de warmte én tegen de regen ?!?! (daar heb je toch je tent voor). En dat van die regen moet ik deze paasdagen nog zien.

Paasdagen zijn paasdagen, dus wij genieten van deze vakantie 😉 Zoals gezegd is het strand hier in de buurt prima in orde, en zaterdag besluiten wij daar maar eens een kijkje te gaan nemen. Het water is prima, lekker helder (zien we de kwallen aankomen) en het strand is ook prima. We hebben uitzicht op de Gold Coast. Recht voor ons uit, ten Noorden zien wij rijen torenflats. Een vreselijke vervuiling van ons uitzicht natuurlijk, maar het maakt onze keuze voor dit stekje nog beter. Minder ‘druk’, alhoewel het hier natuurlijk ook gewoon een toeristisch gebied is. De meiden worden goede golfrijders. We nemen het er nog maar extra van. Over een goede 500 kilometer kunnen we een tijdje de zee niet meer in. Dodelijke kwallen drijven daar rond, waarschijnlijk tot halverwege mei. Dus genieten nog maar even.

En dat geldt ook voor de eerste paasdag, eindelijk eens een paasdag die niet verregent 😉 Het is vandaag superweer. Het kwik gaat richting de 30 graden, en het strand lijkt mede daardoor nog aantrekkelijker. Er is weinig wind en het plankjes slaan wordt weer opgepakt. Tijd voor weer wat records. Aan het eind van de middag gaan de dames zelfs nog even met z’n tweeën de zee in om de golven te trotseren. Ze vinden het heerlijk. Gelukkig heeft Lisa geen blijvende geestelijke schade opgelopen van haar kwallenontmoeting vorige week. Kortom al met al een pretweek vol met park- en strandbezoeken. Volgende week maar weer wat meer ‘cultuur’ op het programma.