Ga naar de inhoud

Week36

week36: 15 maart t/m 21 maart 2004 geschreven door: René
 Sydney!
Maandag 15 maart. Voordat we op reis gingen begon op maandag altijd de nieuwe werkweek. Dat ritme zijn we hier een beetje kwijtgeraakt, niet echt vervelend hoor! Regelmatig zijn we vergeten welke dag het eigenlijk is, gelukkig hebben we daar een horloge voor. Op zich is het vandaag wel een nieuw begin van een nieuwe etappe. We laten Canberra voor wat het is en zoeken weer de kust op. Op aanraden van onze tijdelijke adviseur (Bill uit Buln Buln) gaan we richting het plaatsje Ulladulla. Weer een geweldige naam natuurlijk, het is een verbastering van een Aboriginal naam van lang geleden. Ulladulla ligt ruim tweehonderd kilometer onder Sydney. Het aantal te reizen kilometers voor vandaag bedraagt ongeveer 210.

De route voert weer over de bergen van de Great Dividing Range, en die loopt uiteindelijk over in het Great Barrière Reef, in de Grote Oceaan. Gelukkig is het klimmen van West naar Oost minder lastig dan andersom. Heel geleidelijk komen we steeds hoger, zonder echte steile stukken. De afdaling is een ander verhaal. De weg voert steil naar beneden, over een korte afstand moeten we de geleidelijk geklommen meters nu in snel tempo naar beneden afleggen. Maar we doen het rustig aan en de ene na de andere haarspeldbocht verdwijnt in de achteruitkijkspiegel. Op zich flauwekul, deze zin, want het enige wat in de achteruitkijkspiegel te zien is, is de voorkant van de caravan. Maar goed, ik vond het wel een mooi stoere zin.

Een kleine 60 kilometer voor het eindpunt nemen we nog even een korte pauze. Thea en ik de gebruikelijke cappuccino, Lisa en Mirthe kiezen wat zoete lekkernijen. Vanaf het terrasje is een brug te zien waar we ook overheen moeten. Er staat aan onze kant een kleine file in verband met wegwerkzaamheden aan de andere kant van de brug. De eigenaar van onze koffiepauzegelegenheid weet te vertellen dat er vanaf de andere kant een veel langere file staat. Dit in verband met het einde van een lang weekend voor veel inwoners uit Canberra. Die zoeken veelal de kust op als ze vrij zijn en moeten vandaag dus weer terug naar huis. Als wij na drie beurten wachten aan de andere kant zijn zien we inderdaad een enorme file. Kilometers lang, wij zijn blij dat we de goede kant op gaan.

De kust tot aan Sydney bestaat uit strand, rotsen, meertjes, toerisme en veel bossen. Niet echt vervelend dus. De camping in Ulladulla ligt pal aan het strand en heeft maar liefst twee verwarmde zwembaden. In de campinggids hadden we al gezien dat er zelfs een zwembad met grote glijbaan zou zijn. Maar helaas, de glijbaan is er niet meer, een kleine tegenvaller voor Lisa en Mirthe, ze hadden zich er echt op verheugd. Het grootste deel van de camping bestaat uit seizoenplekken voor inwoners van Canberra en de meeste zijn verlaten. Maar we hebben een mooi, rustig plekje, bijna aan de zee. Lisa en Mirthe nemen nog even een duik in het zwembad terwijl de beide ouders het nieuwe bivak weer opbouwen.

’s Middags gaan we met de auto Ulladulla even verkennen. We hadden gehoopt daar via het strand naar toe te kunnen wandelen maar helaas, teveel rotsen en andere ondoordringbare hindernissen. Ulladulla is toch wat drukker en chaotischer dan we gehoopt hadden. Op zich heeft het een idyllisch haventje en ziet dat deel van het dorp er erg aantrekkelijk uit. Maar het winkelgedeelte is wat schreeuwerig en opdringerig aanwezig. Dat blijkt wel uit het feit dat er in de plaatselijke sportwinkel weer stevig door ons geïnvesteerd is in nieuwe badpakken en zwembrilletjes (goggles). Bij terugkomst op de camping worden de zwembrillen en badpakken door de nieuwe eigenaars nog even uitvoerig getest in het zwembad.

Bij het donker worden zien we om ons heen de konijntjes de camping in beslag nemen. Ze zijn niet echt schichtig, als je er langs loopt gaan ze eigenlijk niet aan de kant.

Dinsdag 16 maart. Vandaag geen grote plannen. Lisa en Mirthe maken weer een begin met de nieuwe weektaak. Ik ga op de camping proberen de website te updaten. Bij de receptie staat een internetcomputer. Maar helaas, daar is zoveel mee mis dat ik niet eens de moeite wil nemen om me er echt in te verdiepen. Dan maar even naar het dorpje gereden. In een café blijkt ook een internetcomputer te staan. Maar daar accepteren ze weer geen cd-rom. En mijn update is juist daarop weggeschreven. Als laatste mogelijkheid heb ik dan nog de bibliotheek, maar helaas, de beveiliging laat geen update toe. Enigszins gefrustreerd rijd ik terug naar de camping. Toch nog een obsessie gevonden dit jaar, website updaten! Dus frustraties als het niet echt lukt. Gelukkig zie ik in een foldertje van Ulladulla nog een andere internetplek. Uiteindelijk lukt het me ’s middags allemaal wel. Denk dus niet dat het allemaal zomaar vanzelf gaat, deze “uit de hand gelopen” website.

Tussen de middag doet Lisa nog even een overhoring topografie Nederland. Dat klinkt natuurlijk wel een beetje vreemd, topografie Nederland terwijl we door Australië reizen. Maar we (inclusief Lisa) vinden dat ze zoveel mogelijk hetzelfde moet doen als wanneer ze in Nederland naar school was gegaan. Bovendien gaat het niet alleen om de plaatsnamen maar vooral om het leren zelf. Ze doet het trouwens perfect!

Tegen een uur of drie wandelen we nog even naar het strand. Het was de hele dag al redelijk weer, ondanks het feit dat er regen voorspeld was. Tegen drieën verdwijnen ook de laatste wolken. We hebben twee heerlijk uurtjes aan een fantastisch strand. Bijna helemaal alleen voor ons, prachtige golven en een heerlijke (water)temperatuur. Hopelijk voorspellen ze voor morgen ook weer regen.

Na het avondeten ga ik er met de auto, de computer en mobiel telefoon op uit. De camping ligt net buiten het bereik van de zendmast van Telstra (de KPN van Australië ). Dus maar even tot aan het dorpje gereden voor voldoende mobiel bereik. Daar vervolgens in de auto de laptop opgestart, de telefoon ingeschakeld en vervolgens de mail binnengehaald. Het lijkt misschien allemaal wat omslachtig maar we zijn er zo langzamerhand aan gewend en we hebben het er graag voor over. Mailen met familie en vrienden uit Nederland, en steeds meer bekenden uit Australië, is nog steeds erg belangrijk voor ons.

Woensdag 16 maart. Ook vandaag geen grote plannen. Het gebruikelijke schoolwerk, een wasje, wat sportieve activiteiten en een duikje in het zwembad. Voordat je het weet is de ochtend weer voorbij. Na de lunch werkt Thea nog wat mailtjes uit op de computer en ik ga alvast met Lisa en Mirthe naar het strand. Het ziet er weer prachtig uit met uitzondering van de wind, het waait behoorlijk stevig. Maar de temperatuur is prima en we trotseren de mini-zandstormpjes die af en toe opwaaien.

Met de beide meisjes spring ik nog even in de oceaan. Heerlijke golven en redelijk warm water. Het is wel oppassen geblazen want de golven hebben behoorlijk veel kracht. We laten ons een aantal keren lekker aanspoelen op het strand.

Tegen een uur of vier houden we het voor gezien. De wind is nog verder toegenomen en zo af en toe verdwijnt de zon achter een wolk. Op de camping is het echter zeer aangenaam. Met wat lezen, computeren en opruimen komen we de rest van de dag door. Morgen rijden we naar Sydney, althans naar een voorstadje. De campings in Sydney liggen behoorlijk ver van het centrum vandaan maar dat vinden we geen probleem. Bovendien ligt de gekozen camping dicht bij de Blue Mountains, het grote berggebied ten Westen van Sydney. Ook daar gaan we een kijkje nemen de komende dagen. Na drie erg rustige, maar zeer prettige, dagen in Ulladulla kijk ik ook wel weer uit naar wat actie. Waarschijnlijk is dat in en om Sydney wel te vinden.

Donderdag 18 maart. Na een onrustige nacht met regen en onweer komen we enigszins moeizaam uit ons bed. We kunnen voor de afwisseling eens niet buiten ontbijten omdat ons buitenmeubilair is natgeregend. Bovendien ziet de lucht er nog wat dreigend uit. De dreiging verandert in een echte flinke regenbui net voordat we de caravan achter de auto konden haken. Dus maar even wachten tot het ergste voorbij is. En na 15 minuutjes vertraging rijden we om kwart voor tien de camping af. Op weg naar Sydney!!!

Ons doel is een camping aan de westkant van Sydney, ruim 30 kilometer vanaf het centrum. We kunnen vanaf de camping per trein of per rivierferry naar het centrum van Sydney. Bovendien zitten we ook dicht bij de Blue Mountains, daar gaan we ook zeker een dagtochtje van maken. Op zich verloopt deze rit van ruim 250 kilometer prima. Met als minpuntje het ontbreken van een fatsoenlijke koffiestopgelegenheid. We hebben al eerder ervaren, hoe drukker het wordt, des te moeilijker is het om ergens een bakkie te kunnen drinken. Niet zoals in Nederland regelmatig een restaurantje of groot benzinestation langs de snelweg. Uiteindelijk slaan we maar af bij een dorpje om daar maar eens te zoeken, en zelfs dat lukt niet. Uiteindelijk hebben we maar een blikje (fris!) uit de koelkast gepakt en na het strekken van de benen zijn we snel weer verder gereden. In de afgelegen gedeeltes van Australië hadden we nooit problemen met het vinden van goede koffie/lunchstops. Daar waren de afstanden tussen twee dorpen zo groot dat ieder dorp een roadhouse had met benzine, lunch en koffie. Bovendien stonden ze duidelijk aangegeven, wat wil je nog meer!

Als we echt in de directe omgeving van Sydney komen wordt het vinden van de goede weg even een probleempje. In de wegenatlas die we gebruiken zit een behoorlijk gedetailleerde kaart van Sydney en omstreken maar toch staan er heel veel wegen niet op. En dat gecombineerd met het ontbreken van fatsoenlijke richtingsborden langs de weg maakt dat we op een gegeven moment de goede route wat aan het kwijtraken zijn. Al mopperend rijden we wat in de rondte totdat we plotseling weer eens een verkeersbord ontdekken met daarop een bekende plaatsnaam. We waren behoorlijk afgedwaald. Uiteindelijk rijden we tegen half drie de camping op. Toch nog een hele rit.

We bespreken in eerste instantie voor 5 nachten, als blijkt dat we daar niet genoeg aan hebben voor de hoogtepunten van Sydney en omgeving kunnen we altijd nog een nachtje bijboeken. De camping is van alle gemakken voorzien maar wel van het type “stadscamping”. Met op de achtergrond het geraas van voorbijrazende auto’s. Maar ja, wat kan je anders verwachten van een stad met ruim 4 miljoen inwoners. We doen nog snel wat boodschapjes in het winkelcentrum van onze “suburb”. Het is trouwens wel een buurt waar 4 jaar geleden de nodige Olympische activiteiten hebben plaatsgevonden. Misschien gaan we daar nog wel wat van opzoeken.

Vrijdag 19 maart. Vandaag naar het centrum van Sydney. En niet zoals gebruikelijk met een trein, tram, metro of bus. Nee, we gaan met de rivierferry. Eerst een stukje met de auto naar de opstapplaats en dan stappen we in een behoorlijk grote rivierferry. Al met al een tochtje van anderhalf uur naar het hartje van Sydney. We kopen een zogenaamde DayPass, een dagkaart waarmee we de hele dag in alle treinen, bussen en ferries kunnen stappen. Sydney ligt aan een fantastische riviermonding die uiteindelijk in zee uitkomt. Het hele centrum van Sydney ligt aan het water. De ferries zijn dan ook een belangrijk transportmiddel voor deze stad. Niet alleen toeristen maken gebruik van de ferries maar ook de mensen die in de stad werken en wonen.

Het eerste deel van onze riviertocht loopt nog door de buitenwijken van Sydney maar al heel snel zitten we in de drukkere stadsdelen. Overal bootjes, aanlegsteigers en bruggen. En het was prachtig weer dus we zaten lekker op het voordek alle indrukken op ons af te laten komen. Eenmaal in het echte centrum aangekomen wordt je overweldigd door een aantal bijzondere gebouwen. Allereerst het grote aantal wolkenkrabbers, dan natuurlijk de enorme bruggen met de Sydney Harbour Bridge als de meest belangrijke. Je kunt ook een wandeling over de boog van de brug maken maar daar kiezen we niet voor. En als we eenmaal onder de Sydney Harbour Bridge doorvaren zien we pal voor ons het markante Opera House. De ferry legt tenslotte pal in het centrum aan. We stappen uit en wandelen eerst maar eens naar het Opera House. Via een prachtige wandelkade met terrasjes en mooie uitzichten.

Het Sydney Opera House is een heel bijzonder gebouw. Natuurlijk hadden we het al vele malen op een foto gezien maar dat maakt het wel bijzonder om er dan vlak naast te staan. We gaan natuurlijk ook even naar binnen maar komen niet veel verder dan het informatiegedeelte. Je kunt er wel een rondleiding krijgen maar daar hebben we niet echt veel zin in. We drentelen nog wat om het gebouw heen en vergapen ons aan al het moois. Door al het water rond het centrum krijgt de stad een hele ruimtelijke uitstraling. Maar als we even later via de Botanic Garden toch in het echte stadscentrum aankomen staan de gebouwen strak naast elkaar gestapeld. We lopen ongeveer anderhalf uur door de stad en besluiten dan weer op een ferry te stappen die ons weer bij het echte stadscentrum, Circular Quay, brengt. Bijna alle ferries komen uiteindelijk aan op dit punt. Omdat het fantastisch mooi weer is denken we dat het wel leuk is om eens naar een echte Sydney-beach te varen.

We nemen de ferry naar het stadsdeel Manly, een soort schiereiland aan de monding van de rivier. Manly ligt aan de ene kant aan zee en aan de andere kant aan de rivier. De ferry legt, na een half uurtje varen, aan bij de rivierkant. We wandelen vervolgens via een winkelpromenade naar de andere kant van Manly en zien daar de bekende Australische beach-scene voor ons. Het strand ligt behoorlijk vol met bruin bakkende mensen. Wij besluiten dat het een mooie plek is om een heerlijk stuk pizza naar binnen te werken en uitgebreid mensjes te gaan kijken. Na anderhalf uur Manly stappen we weer op de ferry die ons terug brengt naar het centrum van Sydney. Van daar uit nemen we weer de rivierferry die ons richting camping zal brengen, met als toetje nog een stukje auto rijden. We hebben vandaag een behoorlijk goed beeld gekregen van het centrum van Sydney. Niet zozeer van alle attracties (Zoo, Aquarium, Musea en andere hoogtepunten) maar wel van de typische ligging van Sydney. Toch weer een heel andere stad als Melbourne, qua grootte redelijk vergelijkbaar, maar een compleet andere uitstraling. Melbourne is meer rustig, overzichtelijk, gemoedelijk en relaxed. Sydney is snel, dynamisch, druk maar wel heel apart.

Zaterdag 20 maart. We gaan de bergen in vandaag. Ten Westen van Sydney liggen de Blue Mountains, onderdeel van de Great Dividing Range. Voordat we echt in het berggebied zijn moeten we een kleine 40 kilometer rijden. Bij het plaatsje Penrith beginnen de Blue Mountains zo ongeveer. We maken een soort lus door de Blue Mountains. Allereerst gaan we via de Zuidelijke helft van de lus naar het bergdorpje Katoomba. Daarna via een rustiger weggetje terug richting Sydney. De weg naar Katoomba is erg druk, op een gegeven moment staan we zelfs in een serieuze file. Dat komt misschien ook omdat het zaterdag is en de weersverwachting geeft een warme dag aan. Veel mensen uit Sydney kiezen er dan voor om de wat koelere bergen op te zoeken. Voordat we bij Katoomba zijn stoppen we bij de Wentworth Falls. Een mooie plek met een aantal wandelingetjes en prachtige uitzichten op de waterval en het berggebied. We lopen naar een goed punt om de waterval te bekijken. Die ziet er redelijk imposant uit en de omgeving er om heen niet minder. Het is wel behoorlijk toeristisch, veel bussen met groepen, maar net niet te druk. We kopen nog een ijsje en houden een kleine drinkpauze.

Vervolgens komen we via een aangegeven toeristische route uit bij Echo Point. Vlak bij Katoomba is hier een plek aangelegd vanwaar je naar de Three Sisters kan kijken, en wandelen. The Tree Sisters zijn drie markante bergpieken in een soort Grand Canyon-achtige omgeving. Vanaf Echo Point kan je kilometers ver kijken over de Blue Mountains. Je ziet ook echt de blauwe gloed die boven de bergen hangt. De kleur wordt veroorzaakt door de olie in de Eucalyptus bomen die bij warmte verdampt. We worden ook overweldigd door het massale toeristische geweld om ons heen. Voor het eerst moeten we parkeergeld betalen voor het bekijken van de bergen. Als je tenminste al een parkeerplek kan vinden, het is overvol. En het geeft toch een ander gevoel wanneer je met slechts een paar mensen het natuurgeweld in je op neemt. Hier is dat niet mogelijk, honderden mensen met foto- en videocamera’s. Nu hebben wij dat allemaal ook wel bij ons, dus we zijn geen haar beter, maar deze massale natuurbeleving hebben we nog niet eerder meegemaakt. Bovendien waren we door de drukte onderweg en de file ook al behoorlijk op ons schema achtergeraakt en een stuk minder enthousiast geworden. Om alles in Katoomba goed te bekijken heb je gewoon een dag of drie nodig, en die tijd gunnen we ons hier niet.

We gaan dus niet in de kabelbaan het dal in maar rijden via de Noordelijke route terug richting camping. Het vreemde van de Noordelijke route is dat ie eigenlijk veel mooier is dan de Zuidelijke route. Helaas zijn er nauwelijks uitkijkpunten aangelegd om hier naar te kijken. Dus zonder echte tussenstop op de terugweg zijn we tegen een uur of vijf weer op de camping. Ruim tweehonderd kilometer in de auto gezeten vandaag maar we zijn niet zwaar onder de indruk. Komt waarschijnlijk ook omdat we al zoveel prachtige berggebieden, inclusief regenwouden, gezien hebben. En het zwaar toeristische karakter, wat je natuurlijk mag verwachten in de buurt van Sydney, bevalt ons minder goed.

Zondag 21 maart. Voor vandaag geen uitstapjes ingepland. We blijven lekker op de camping. Vooral Lisa en Mirthe verheugen zich daar echt op. Ze spelen de hele dag in de caravan. Met de PlayMobile, het maken van tekeningen, de Barbies, enzovoort. Bijna het hele arsenaal aan speelmogelijkheden wordt tevoorschijn gehaald. Het is vandaag een echte regenachtige zondag. De ochtend begon nog wel droog maar tegen de middag begint het te miezeren. Thea werkt haar mailtjes bij en ik knutsel wat aan auto en caravan. Eén van de richtingaanwijzers van de caravan was er mee opgehouden en na lang zoeken bleek dat de fout in de stekker van de auto zat. Gelukkig was er een gigantische overdekte markt vlak naast de camping dus ik kon wat spulletjes halen om het te repareren. Dat bleek nog lastiger dan gedacht maar uiteindelijk werkt het allemaal weer. Aan het eind van de middag gaat Thea de boodschappen halen en ik spring met de meisjes in een verwarmd bubbelbad, een spa noemen ze dat hier. Al met al kan je dit een echte rustdag noemen. We waren tenslotte al weer twee dagen behoorlijk in de weer geweest.

Net op het moment dat Lisa en Mirthe ’s avonds in bed liggen loopt er een flinke straal water uit het achterste deel van het dak van de caravan, precies boven ons uitschuifbare bed. Lekkage na een flinke regenbui. Gewapend met een zaklicht probeer ik buiten uit te zoeken wat er aan de hand is. In de bovenste hoek van een achterpaneel zit een klein gaatje in de kitrand. Gelukkig had ik al eerder kit gebruikt dus er lag een bijna volle patroon. In het donker dus het gaatje maar even dichtgemaakt en maar afwachten of dit werkelijk de oorzaak is. Weer even later nog wat doorsijpelend water op het scharnierpunt van de achterklep ,die omhoog staat als we niet rijden, maar daar voldoet een spuitbus met siliconenspray op de scharnierende delen. Tenslotte valt ook de stroom nog uit maar dat blijkt niet aan ons te liggen, de hele camping is donker. Een enerverend avondje dus. Als het morgen droog is maar eens even kijken of de watersnood daadwerkelijk is bestreden.