Week24

Vandaag liep de wekker vroeg af. We hadden een paar weken geleden al een afspraak gemaakt bij een garagebedrijf voor een grote beurt aan de auto. Dus ’s ochtends om acht uur de auto al weggebracht. Dat betekent dus de hele dag een beetje in de buurt blijven en geen mogelijkheden voor uitstapjes. Gelukkig werden we al vroeg gebeld dat het allemaal geregeld was. Een grote beurt (Full service) voor nog geen tweehonderd dollar. Dat waren we de laatste jaren in Nederland anders gewend (Ford!!!). Nu moet gezegd worden dat we na wat kleine aanloopprobleempjes ook behoorlijk tevreden zijn met onze Landrover. Hij doet altijd keurig netjes wat van hem verwacht wordt, en soms is dat niet misselijk. Na het ophalen van de auto ook maar direct even naar een plaatselijke bandenspecialist gereden om een afspraak te maken voor twee nieuwe achterbandjes. Dat wordt dus morgenochtend (weer een wekker).

Het nieuws in Nederland volgen we nog steeds regelmatig op ons wereldontvangertje. Dat betekent dus ook dat we wat beter geïnformeerd worden over het wereldnieuws. De Australische pers heeft eigenlijk maar weinig belangstelling voor wat er in de rest van de wereld aan de hand is. Bovendien halen we via het Internet zo af en toe ook wat nieuwsfeiten binnen. Kortom we zijn redelijk op de hoogte, alleen nog niet gehoord of de rayonhoofden in Friesland al bij elkaar zijn geweest.

In Warrnambool (daar zijn we nu) zijn de kerstvoorbereidingen in volle gang. Je merkt dat het behoorlijk druk is in de grote winkels. De straten zijn versierd en op allerlei plekken zie je kersttoestanden. Het ziet er wel een beetje vreemd uit in combinatie met mooi weer. In Nederland is het vroeg donker, koud en daardoor binnen al snel een huiselijke kerstsfeer. Hier gaat dat heel anders, lekker barbecuen met de kerst en daarna een potje cricket in het park, bijvoorbeeld. En er wordt een kermis opgebouwd.

Dinsdag 23 december. Vanochtend weer de auto weggebracht, nu naar de bandenspecialist voor twee nieuwe achterbandjes. Een uurtje later zou ik hem weer kunnen ophalen. Zo gezegd zo gedaan, maar helaas ze hadden de voorbanden vernieuwd. Dus maar even uitgelegd dat de achterbanden toch echt het meest versleten waren en nog een half uurtje later was het allemaal weer opgelost. Niemand die daar moeilijk over doet. No worries mate, en ze gaan weer aan het werk.

Thea gaat met Lisa de stad in voor de laatste cadeautjes. Mirthe is de 29e jarig, dus we blijven in de feestsfeer. We zijn dan weliswaar niet meer in Warrnambool maar omdat er hier behoorlijk veel winkels zijn kopen we de cadeautjes alvast hier. Geen grote (qua omvang) cadeautjes natuurlijk want te zijner tijd moet alles weer mee terug naar Nederland. Behalve de cadeautjes worden natuurlijk ook de kerstboodschappen gehaald. Dit jaar geen krentenbrood met spijs!

We maken het ons, wat avondeten betreft, gemakkelijk. Een gigantische Mc Donnalds, met de grootste klimtoestand die we ooit bij een Mc Donnalds hebben gezien. Behalve het klimgebeuren zijn er ook gratis computerspellen (Xbox). Je begrijpt dat we hier een tijdje zijn geweest.

Woensdag 24 december. Vandaag een belangrijke dag voor de kids want ze sluiten de eerste helft van het “schooljaar” af. Ze zijn nu precies halverwege, dus de tweede serie boeken moest worden opgezocht. Tot nu toe hebben we geen vakantieweken ingelast (in overleg met de meisjes natuurlijk) en doen dus keurig iedere week wat er op de planning staat. Ook in Nieuw Zeeland gaan de boeken en schriften gewoon mee. De twee weken op Tasmanië die daarna volgen houden we wel even echt schoolvakantie. Uiteindelijk zijn ze, als het zo doorgaat, eind mei 2004 klaar met hun werk. En alle lof daarvoor gaat naar Lisa en Mirthe, want ze hebben het uitstekend gedaan tot nu toe. Soms wel even gemopperd, maar meestal met heel veel inzet en enthousiasme aan hun taken gewerkt.

Het is heerlijk weer vandaag. Na het schoolwerk dus lekker in het (verwarmde) zwembad geplonsd. Halverwege de middag gaan we een prachtig strandje opzoeken. We hebben weliswaar een strand op loopafstand maar even buiten Warrnambool ligt een nog veel mooier strand. En we willen graag een kerststrandfoto maken voor een kerstmail naar familie en vrienden. Dus getooid met kerstmuts en kerstboom laten we ons door een vriendelijke mede-strandaanbidster in kerstsfeer op de foto zetten. Dat werd door een groepje Duitse toeristen (ze spreken behoorlijk Engels!!) met veel enthousiasme bekeken en we werden vriendelijk gevraagd of ze de kerstspullen mochten lenen voor een fotootje. Nu zijn wij natuurlijk de beroerdste niet, dus we lenen onze mutsen en boom even uit, en maken zelfs het kerststrandfotootje voor hen.

Na anderhalf uur strand besluiten we nog even te gaan kijken bij een stuk kust ten Westen van Warrnambool. We hadden al eerder gezien dat het daar behoorlijk mooi was. Bij eb kun je via het drooggevallen strand naar een behoorlijke rotspartij wandelen. Daar hebben ze weer een trap en boardwalk aangelegd. Niet zo maar, er blijkt een kolonie pinguïns te wonen op die rots. Nu zie je die overdag niet, ze komen pas tegen de avond terug uit zee naar hun holletje. Toch hebben we een pinguïn gezien die vanuit zijn/haar hol naar buiten keek, misschien had die een dagje ziekteverlof. Qua natuurschoon was het allemaal weer dik in orde. Vanaf de rotspartij keek je uit over de oceaan met vlak voor de kust allerlei rotsplateaus die gedeeltelijk droogvielen. Veel vogels in de buurt natuurlijk.

Bij terugkomst op de camping besluit Thea dat het tijd is om de kerstversiering uit de kast te halen. En na een half uur is de caravan volledig in kerstsfeer getooid. We zijn er helemaal klaar voor. Ze doen hier in Australië niet aan tweede kerstdag zoals dat in Nederland gebruikelijk is. Tweede kerstdag heet hier Boxing Day, nog wel een speciale dag, maar bijna alle winkels zijn open en op allerlei plekken is er wat te doen. Het is echt een dag voor actieve dingen, een potje cricketten in het park bijvoorbeeld.

Donderdag 25 december. ’s Ochtends, op eerste kerstdag, lekker buiten kunnen ontbijten. Niet dat het bloedheet is maar het zonnetje schijnt en het is al prima buiten. Wel een beetje vreemd allemaal, we werden gewekt door een kerstman die op een golfkarretje de camping onveilig maakte en overal snoepjes strooide. Onze kerstversiering buiten is keurig blijven hangen in de wind, op het raam van de caravan hangt een afbeelding van een sneeuwpop.

Vandaag hebben we een uitstapje langs een deel van de Great Ocean Road op het programma staan. We zitten nu in Warrnambool, en ruime tweehonderdvijftig kilometer verderop ligt onze volgende bestemming, Torquay. De kustweg tussen die twee plaatsen wordt de Great Ocean Road genoemd. Eén van de mooiste stukken kustweg van Australië, zeggen ze. Omdat er langs de route zoveel mooie plekken te zien zijn, die we tijdens onze reisdag van Warrnambool naar Torquay toch niet allemaal kunnen bekijken, gaan we nu alvast het eerste stuk verkennen. En zonder caravan is dat ook een stuk makkelijker. Ons doel voor vandaag ligt ongeveer 80 kilometer verderop, de 12 Apostels. Een serie (12 stuks) rotsformaties die, los van de kust, rechtop staan in de branding. En op de weg er naar toe komen we nog een paar andere hoogtepunten tegen.

Nou, het was niet gering. De kuststrook bestaat hier uit Limestone (kalksteen), die is behoorlijk zacht. En daardoor is werking van het water en de wind op die kust goed terug te zien. dat betekent op veel plekken een verticale wand die minstens een meter of 15 boven de zee uitkomt. In de zee staan op allerlei plekken nog resten van eerdere rotsformaties. Vaak hebben ze de vorm van een boog (Arch), om de een of de andere reden slijten ze eerder uit aan de onderkant en ontstaat er een brug. Soms stort dat weer in en blijft er een zuil achter. We zijn op vier of vijf plekken gestopt om te zien hoe mooi het was. Veel foto’s gemaakt en weer de nodige videominuten volgeschoten. Eigenlijk vonden we de 12 Apostels niet eens het mooiste van allemaal. Wel een beetje vreemd dat die zoveel aandacht krijgen. Gigantische parkeergelegenheid, met mogelijkheden voor allerlei helikoptervluchten over de twaalf zuilen. Vanaf het land zie je ze niet allemaal, daar moet je voor de helikopter in. Wij doen dat niet en zijn tevreden met negen apostelen. Ook veel Japanners en andere Aziaten gezien vandaag. Zomaar plotseling uit de lucht komen vallen, je ziet dan ook gelijk de meest fantastische fototoestellen (digitaal en superklein) en videocamera’s. Waar we tot nu toe geweest waren zag je de Japanners niet of nauwelijks. Busladingen vol reden hier rond, waarschijnlijk vanuit Melbourne, dat ligt nog maar zo’n 300 kilometer verderop. We hebben vandaag veel mooie dingen gezien, eigenlijk weer niet te vergelijken met de dingen die we tot nu toe al gezien hadden. Dat is ook het leuke aan Australië, het land heeft zoveel verschillende kanten, en blijft ons steeds weer verrassen.

De avonden zijn hier weer aan de frisse kant, dus weer lekker in de caravan ’s avonds. Vanavond veel mailtjes gehad als reactie op onze verstuurde kerstmail. Het blijft leuk om op deze manier contact te houden met de andere kant van de wereld.

Vrijdag 26 december, Tweede kerstdag of, zoals ze het hier noemen, Boxing Day.
Veel winkels zijn gewoon open. In de kranten en op de radio wordt agressief reclame gemaakt voor de naderende opruiming. Boxing Day is qua verkoopcijfers een topper voor heel Australië. Het komt op ons over alsof er in heel Australië een behoorlijke inhaalslag op de levensstandaard wordt gemaakt. De gemiddelde Australiër koopt zich helemaal suf, tenminste zo lijkt het.

Thea heeft als enige zin om nog een park te bezoeken even buiten Warrnambool. Dat doet ze dus en de meisjes en ik blijven op de camping. Lekker even in het zwembad en wat gelezen. Na de lunch gaan we even mini-golfen, naast de camping ligt een leuk baantje. Omdat Thea er niet bij is zijn mijn kansen om te winnen plotseling een stuk gestegen. Maar dat valt tegen, Lisa doet het erg goed. En ook Mirthe heeft veel opgestoken van haar vorige potje. Uiteindelijk wint Lisa en komt zelfs met haar naam op het scorebord waar per land de beste scores op worden bijgehouden. En Mirthe wint ook nog een prijs omdat ze een “hole in one” had geslagen. De enige prijs die ik had was de toegangsprijs. Voor de meisjes kon de dag dus niet meer stuk. Ondertussen heeft Thea zich ook weer bij ons aangesloten en wandelen we met z’n viertjes naar het park.

Daar is het behoorlijk druk met actieve en minder actieve, kerstvierende, Australiërs. Er wordt lekker gebarbecued, gecricket, gevoetbald en lekker lui op het gras gelegen. Kerst vieren, met je familie, in het park of aan het strand heeft toch wel wat. Moeten we in Nederland ook gaan invoeren, kijken of we nog iets kunnen regelen aan het weer.

De camping loopt ondertussen redelijk vol, het hoogseizoen is begonnen. Morgen gaan we naar Torquay, we hebben natuurlijk vooruit besproken.

Zaterdag 27 december. Vandaag gaan we weer 250 kilometer verderop, richting Melbourne. We rijden van Warrnambool naar Torquay via de Great Ocean Road. De eerste 80 kilometer hadden we twee dagen geleden ook al gereden en ook de hoogtepunten, en dat waren er nogal wat, hadden we al gezien. Iets na half tien reden we de camping af. Toch weer genoten van het eerste deel van de rit, niet gestopt voor de “scenic lookouts”, maar vanuit de auto waren de uitzichten ook behoorlijk spectaculair. Het middengedeelte van de route liep weer iets het binnenland in. Wat we echter niet verwacht hadden was het steile klimmen en dalen. De weg was behoorlijk smal en we reden dwars door een gebied met veel bossen en kronkelige bergweggetjes. Erg mooi om te zien en weer heel anders dan het eerste deel van de route.

Heerlijk gelunched in een sfeervol restaurant in een klein bergdorpje. Met uitzicht over de behoorlijke groene weilanden. Groene weilanden hadden we al een hele tijd niet meer gezien (voor het laatst in Nederland??). Na weer een klein stukje rijden kwamen we weer echt in de bossen, en het bleek zelfs een stuk regenwoud te zijn. In het middengedeelte van de route door het regenwoud was een korte wandeling uitgezet, we konden wel wat fysieke inspanning gebruiken. We liepen daar tussen de varens, enorme bomen, volle begroeiing en het was er ook erg vochtig en koel. Een echt regenwoud dus.

Na nog wat gekronkel, geklim en voorzichtig afdalen kwamen we weer uit bij de kust. Daar loopt de Great Ocean Road voor het resterende deel (90 km.) tot aan Torquay weer echt langs de oceaan. Nou het was wel weer even anders als wat we gewend waren. We zaten plotseling in een heel andere wereld. Veel toeristen, drukke badplaatsen, kermissen, cabrio’s en dergelijke. Vooral de combinatie van een smalle weg, veel klimmen en dalen, haarspeld bochten en een fantastisch uitzicht maakte het behoorlijk lastig om de auto met caravan veilig en zonder schade verder te rijden. Maar het is gelukt, tegen een uur of vier kwamen we aan bij de camping in Torquay. We hebben, de pauzes niet meegeteld, bijna 5 uur gedaan over 250 kilometer. Niet echt een geweldig gemiddelde maar de uitzichten waren fantastisch.

De camping was van een heel andere soort dan we tot nu toe hadden meegemaakt. Ten eerste stond alles vol, meer dan vol. De plekjes waren een stuk kleiner dan we gewend waren en we mochten zelfs nog niet eens mopperen met een redelijk grote, schaduwrijke, hoekplek. Qua mede campinggenoten was het een mix van gezinnen met kinderen en stoere, luidruchtige surffreaks. Een heel andere entourage dus dan waar we tot nu toe zijn geweest. Maar we denken wel dat we het hier een week kunnen volhouden. Torquay heeft een gezellig centrum, ligt weer aan een fantastisch strand, de camping heeft een verwarmd zwembad en de weersvooruitzichten liggen boven de dertig graden.

Zondag 28 december. We hebben geen echte bijzondere plannen voor vandaag. Veel buiten zijn, even naar het zwembad en vanmiddag gaan we het strand van Torquay maar eens opzoeken. Het weer is prima, een graad of vijfentwintig. Kortom een echte zomerse zondag.