17 oktober t/m 22 oktober, geschreven door René enThea
Afsluiting van een super sabbatical…
De 4 dagen in Cleopatra Marina in Preveza zijn voorbijgevlogen. Ondanks een regenachtige woensdag hadden we ruim de tijd om alles grondig op te ruimen, te repareren en schoon te maken. We zijn zeker niet de enigen die het zo regelen rond deze tijd van het jaar gaan er nog een flink aantal boten het water uit. We spreken deze dagen ook relatief veel Nederlanders. De afgelopen weken vonden we nog dat we er niet veel op het water zagen, we zagen aanzienlijk meer Engelse vlaggen, maar nu het seizoen hier eindigt komen zij ook deze kant op. Het is sowieso grappig om een aantal boten en mensen weer te zien die je ergens de afgelopen periode in een haven tegen bent gekomen. De sfeer in de haven is meer een ‘werksfeer’, iedereen wil de boot goed geprepareerd hebben voor de winter en dus zie je nu ineens de relaxte boothangers druk aan het werk. Het schept een band.
De boot staat eigenlijk behoorlijk spik en span op de kant. We hebben de nodige reparateurs benaderd en op dit moment worden er offertes in elkaar geknutseld voor al het reparatiewerk aan de achterkant van de boot waar een Mercedes cabrio in de nacht van 4 september een illegale parkeerplek dacht te krijgen. Het was een heel gedoe om de juiste mensen aan boord te krijgen maar op zich hebben we er een goed gevoel over. Als de verzekering nou ook nog groen licht geeft dan heb ik goede hoop dat begin 2017 de zaak weer helemaal voor elkaar is.
Het uit het water kranen en stallen van de boot ging prima. Het is goed te zien dat de mensen van Cleopatra Marina dit als dagelijkse taak hebben want het ging gepaard met veel vakmanschap en speciaal daar op toegeruste apparatuur. De dagen dat we hier in de haven lagen hadden we ook goed zicht op het kranen, en waren we onder de indruk van de hoeveelheid schepen die er per dag worden verwerkt. De boot staat weliswaar helemaal achteraan in het veld van meer dan 1000 boten maar hij staat er netjes. Zelfs bij de gestalde boot is er elektriciteit en water beschikbaar. In principe mag je ook gewoon op het gestalde schip blijven overnachten om zodoende te klussen aan de boot. Wellicht ga ik dat in de voorjaarsvakantie doen, een weekje Preveza om de reparaties te kunnen bekijken en de boot weer vaarklaar te maken voor de meivakantie.
Want volgend jaar zit er helaas niet weer een sabbatical in, we zullen het dan moeten doen met een ruime week meivakantie en vijf weekjes in de zomer. Verder dan volgend jaar kijken we nog niet vooruit. We hebben deze 6 maanden ervaren hoe mooi de Middellandse zee is, en ook hoeveel we er nog niet van hebben gezien. We hebben gewoon nog geen keuzes gemaakt wat er na 2017 met het schip gaat gebeuren. Opties te over, en plannen maken is een van onze kernkwaliteiten en over het algemeen al een groot deel van het plezier.
Alles bij elkaar was het een bizar gaaf avontuur. We hebben zoveel fantastische plekken gezien, we hebben soms super gezeild, ook veel gemotord en veel leuke mensen ontmoet. Het leukste vonden we misschien wel het aan boord hebben van onze ‘opstappers. Natuurlijk Lisa en Mirthe, maar zeker ook van Sandra, José, Iris, Fred, Joyce, Bea en Hijme. Quality time met eigen kinderen, vrienden en familie.
Daarnaast hebben we deze website bijgehouden om iedereen die belangstelling had op de hoogte te houden van wat we aan het doen waren. Maar tegelijkertijd is de website ook voor onszelf een mooi reisverslag geworden en waarschijnlijk zullen we er ook zelf nog veel naar terugkijken.
Natuurlijk was er ook zo hier en daar wat tegenslag. De auto op het dek in Galaxidi, daarnaast nog wat technische dingen (acccu’s, koelkast, gaskabel, ankerlier) die vervangen moesten worden of gerepareerd. Maar je weet van tevoren dat er tijdens zo’n reis dingen kapot gaan. Qua weer zijn we redelijk voorzichtig geweest. We hebben goed gekeken naar de langere termijn en op tijd veilige plekken gezocht als dat nodig was. Wat we ons herinneren als meest extreme weersituaties was een zeer heftige plotselinge onweersbui in Kroatië, en een korte maar hevige storm in Sivota toen we bijna dwars op de kade werden geblazen. Maar verder viel het erg mee.
Het tempo van de reis en alle ervaringen die daar bij horen lag vrij hoog. We hebben alles bij elkaar zo’n 2200 mijl gevaren (ruim 4000 km.). Vrijwel iedere dag waren er weer bijzondere plekken om te ontdekken. En we hebben in bijna 100 plaatsen aangelegd, bij sommige meerdere keren en vaak ook meerdere dagen. Ook een reden voor deze website, het lukt ons geheugen niet elke plaats bij te houden, nu hebben we een extern geheugen erbij.
Met z’n tweeën ruim een half jaar op 25 vierkante meter doorbrengen is niet iets wat vanzelf gaat. Natuurlijk hebben we elkaar soms geïrriteerd of verveeld maar het grootste deel van de reis ging erg soepel. We vullen elkaar aan waar nodig en zijn bij het zeilen en het ankeren echt een team. Ik heb er van genoten.
Tenslotte wil ik iedereen bedanken voor de reacties op de website, de berichtjes op Facebook, de Whatsappjes en andere manieren om contact te houden.
Wij gaan weer nieuwe plannen verzinnen de komende tijd.