Week16

Tegen de avond de boel weer even reisklaar gemaakt. Alle buitenspullen opgeruimd en voor een groot deel al ingepakt, caravanspiegels weer op de auto, kortom een half uurtje drukte.

Dinsdag 28 oktober. Vandaag gaan we weer reizen. Geen grote afstand, slechts 190 kilometer in Zuidelijke richting naar het plaatsje Bunbury. Het voelt wel een beetje gek aan. Na een weekje rustig aan doen in Perth plotseling weer een reisdagje. We moeten weer even omschakelen. Perth is de weken hiervoor echt een richtpunt voor ons geweest en nu gaan we ineens weer verder.

De reis verloopt soepel, het weer is redelijk (niet snikheet maar wel zonnig met een fris windje). Bunbury heeft als trekpleister het zwemmen met dolfijnen, prachtige stranden en een mooi achterland. We hadden al eerder dolfijnen van zeer dichtbij gezien (Monky Mia, week03). Hier in Bunbury komen sinds een jaar of tien de dolfijnen regelmatig tot aan het strand. Vlak bij die plek is er een Dolphin Centre opgezet dat volledig door vrijwilligers wordt gerund. Na het opbouwen van ons kampje brengen we er een bezoek aan. Ze geven veel voorlichting over het wel en wee van dolfijnen en hebben een soort tentoonstelling ingericht. Erg leuk allemaal, we horen dat we de volgende ochtend tussen acht en half negen aanwezig moeten zijn als we een goede kans willen maken om dolfijnen te zien. Nou dat moet gaan lukken want het strand en het Dolphin Centre liggen op nog geen 5 minuten wandelen van onze camping. Even een weg oversteken en daarna 200 meter langs het strand.

’s Middags nog even in Bunbury rondgewandeld. Het is een erg leuk plaatsje (23.000 inwoners) in een fantastische omgeving. Veel voorzieningen en prachtige huizen, veel met uitzicht over zee. We waren in Perth al onder de indruk geraakt van de huizen waar de gemiddelde Australiër in woont en hier in Bunbury is het al hetzelfde. Alleen de prijzen liggen nog veel lager. Je koopt in Bunbury een prachtig huis met uitzicht over de oceaan, een eigen zwembad en bubbelbad, dubbele garage, enz, enz. voor nog geen 200.000 euro. Bijna iedereen woont vrijstaand, grond kost bijna niets. Zelfs in Perth zie je bijna alleen maar vrijstaande huizen in allerlei suburbs om Perth heen. Alleen in het echte centrum zie je appartementen en geschakelde woningen. Alles buiten het centrum is vrijstaand. En in Bunbury is het hetzelfde.

De camping is niet echt druk. Dat komt vooral omdat het echte fantastische zomerweer nog moet gaan komen. De fanatieke warmtezoekers trekken in de Noordelijke delen van Australië rond. Maar we klagen niet, de zon schijnt, het is droog, in de middag wordt de wind wat frisser maar de vooruitzichten zijn vrij goed.

Woensdag 28 oktober. Vandaag de wekker gezet want we willen om half negen aan het strand zijn om de dolfijnen te kunnen zien. Terwijl we langs het strand wandelen, richting het Dolphin Centre, zien we al mensen tot aan hun middel in het water staan met daarvoor een tweetal zwemmende dolfijnen. Het hele gebeuren wordt door een stuk of tien vrijwilligers in goede banen geleidt. Ze geven tekst en uitleg, wat er wel mag en wat er niet mag. We springen uit onze kleren en gaan in zwemkleding ook tussen de ander mensen staan. En het is weer heel bijzonder, drie grote dolfijnen zwemmen vlak voor ons. Ze zwemmen de hele tijd heen en weer en hebben precies in de gaten waar de vrijwilligers staan. Je ziet dat ze daar meer contact mee hebben dan met de “gewone”mensen. We maken natuurlijk weer de nodige foto’s terwijl de dolfijnen er een spelletje van maken. Het is wel heel apart dat ze vrijwel iedere dag op deze plek vlak bij het strand komen. En dat terwijl ze niet echt veel gevoerd worden, ze komen uit eigen vrije wil, met een klein visje als aanmoediging. De vrijwilligers herkennen de dolfijnen vaak aan hun rugvin en aan de beschadigingen en littekens op hun rug. Ze hebben een heel fotoarchief waar iedere dolfijn in voorkomt. Het ziet er heel natuurlijk uit en is zeker geen commerciële publiekstrekker. Om maar even aan te geven. Wij moeten 6 dollar betalen en mogen dan een half jaar komen kijken en zwemmen.

Na een minuut of tien houden Lisa en Mirthe het voor gezien. Het zeewater is slechts een graad of achttien en ze vinden het erg koud. Wij worden uitgenodigd om met onze snorkels wat dieper in het water te komen. Een stuk of acht mensen maken van deze kans gretig gebruik. Thea en ik natuurlijk ook. Dus ’s ochtends tegen de klok van negen al in het frisse zeewater. Maar het was de moeite waard. In het begin bleven de dolfijnen wat verder weg maar na een paar minuten kwamen ze echt dichtbij. Met je hoofd onder water kon je ze, behalve zien, ook echt horen. De geluiden die ze maken waren goed te herkennen. En als er dan op zo’n halve meter afstand een dolfijn voor je duikbril langs zwemt dan doet dat wel wat met je. Een absolute topervaring.

Na een minuut of twintig tussen vier dolfijnen te hebben liggen zwemmen kreeg ik het toch wel heel erg koud. Je probeert in het water zo stil mogelijk te liggen omdat je anders de zandbodem teveel omhoog brengt. Daardoor wordt het water snel troebel en dus minder zicht. Thea bleef nog even in het water. Ik heb geprobeerd haar en de dolfijnen op de video te zetten maar dat zijn waarschijnlijk erg vreemde beelden geworden. Ik had het nog zo koud dat ik de camera nauwelijks stil kon houden. Onderkoeling dus.

De dolfijnen wisselden elkaar een beetje af, soms ging er één weg en even later kwam er weer een ander bij. Op een gegeven moment waren er 6 dolfijnen in de buurt. Dat is niet iedere dag zo, soms zijn het er meer, soms ook minder. We zijn tegen een uur of tien maar richting camping gewandeld want we waren aan een warme douche en koffie toe. Op dat moment was er nog steeds een dolfijn in de buurt. Dus ze, en we, vonden het erg leuk. Morgen misschien weer.

Na het dolfijnenspektakel hebben Lisa en Mirthe hun schoolwerk zitten doen. Voor de middag hadden we geen grote plannen behalve dan even in de nabije omgeving rondrijden, wat leuke winkeltjes bekijken, boodschappen doen en website updaten.
Aan het eind van de middag heb ik maar eens een begin gemaakt met het schoonmaken en in de was zetten van de caravan. Het rode woestijnstof van de rit door het hart van Australië zat nog overal. Er is in Australië erg veel vraag naar goede tweedehandse caravans dus we proberen hem een beetje netjes te houden.
Behalve schoonmaken en in de was zetten betekent dat ook zo af en toe een kleine reparatie. Als je een caravan en auto zo intensief gebruikt, en er veel mee rondrijdt, dan gaat er regelmatig wat kapot, raakt er wat los of breekt er wat af. Dus ik heb al geschroefd, gespijkerd, gezaagd, gelijmd en gekit. En ik kan al redelijk goed de weg vinden in de Australische Gamma en Praxis.

We kopen de laatste tijd regelmatig een Australische krant. Het lezen gaat steeds makkelijker. Veel artikelen staan bol van spreekwoorden, specifieke termen en andere typisch Australische uitdrukkingen. Maar daar kunnen we al aardig onze weg in vinden. In de streek waar we nu zitten (West-Australië) lezen we vaak de West-Australian (klinkt wel logisch). Het leuke van al dit “regionale nieuws” (West Australië is ongeveer half Europa) is dat je ook een goed beeld krijgt van wat er in dit land belangrijk is voor de mensen. Veel sport, wereldkampioenschappen Rugby en natuurlijk Australian Football. De economie is hier al behoorlijk aan het aantrekken, de Australische Dollar is aan het stijgen (helaas voor ons) en de beurs zit aardig in de lift. De kranten staan hier ook vol met artikelen over de televisieprogramma’s Big Brother en Idols. Ook hier zijn er allerlei complottheorieën gaande over het verloop van de strijd. Bijna dagelijks is er wel nieuws.

Donderdag 30 oktober. Vanochtend weer redelijk vroeg opgestaan om weer dolfijnen te gaan kijken. Helaas, het was een frisse ochtend. Het begon met wat zon maar later kregen we wolken en een erg frisse wind. Ook de dolfijnen waren minder enthousiast dan gisteren. Toch weer wat leuke foto’s gemaakt en wat video-opnames. De rest van de ochtend besteden we aan schooltje spelen en het maken van een planning voor de komende maanden. Vanaf 20 december begint de Australische zomervakantie en wij zitten dan in de buurt van Melbourne. Dat betekent dat we de 3 weken voordat we naar Nieuw-Zeeland gaan moeten gaan reserveren in verband met de te verwachten vakantiespits. Dus alle campinggidsen erbij gehaald, gepuzzeld en gekozen en na 4 telefoontjes hadden we de zaak voor elkaar. We weten nu waar we mijn verjaardag en de kerst gaan vieren (Warrnambool) en Mirthes verjaardag en oud-en-nieuw (Torquay). De week voor ons vertrek naar Nieuw-Zeeland op 10 januari, zitten we op een camping in Noord Melbourne.
’s Middags hebben we ook de veerboot naar Tasmanië (11 februari t/m 24 februari) geboekt (via internet). De dag na onze terugkomst uit Nieuw-Zeeland stappen we op de boot naar Tasmanië om daar een dag of twaalf rond te gaan trekken. Maar daarover later meer.

Het is nog behoorlijk fris hier aan de Zuidwest kant van Australië. Als de zon schijnt is het lekker weer maar de wind koelt alles nog behoorlijk af. ’s Avonds hebben we in de caravan de kachel aan. Vooraf hadden we het idee dat het hier rond deze tijd al goed strandweer zou zijn maar dat valt op dit moment wat tegen. De verwachtingen zijn wel weer goed maar het weer blijft nog wat wisselvallig. Het zal nog wel een maandje duren voordat we in stabiel, warm tot heet, zomerweer terechtkomen. We kijken vooral uit naar mooie warme avonden. Morgen gaan we weer een stukje reizen, naar Yallinup. Een ritje van nog geen 100 kilometer.

Vrijdag 31 oktober. Vandaag dus maar een kort ritje naar Yallinup. Bijna helemaal linksonder in het hoekje van Australië. De omgeving is prachtig, veel groen, mooie bossen, een gigantisch binnenmeer en mooie stranden. We merken wel dat dit gebied heel wat toeristischer is dan wat we tot nu toe gewend waren. Bijna aangekomen bij de camping, nog één bocht te nemen, verschijnt er een prachtige baai voor ons. Naar beneden kijkend zie je de Indische Oceaan, zandstrand, een koraalgebied, en mooie rotspartijen. Er zijn veel surfers te vinden in deze regio. De Zuidwest kust is een befaamd surfgebied met geweldige “tubes”. De camping is lang niet vol, het toegewezen plekje is prachtig en het uitzicht adembenemend. Op een afstand van 20 meter vanaf onze caravan is een prachtige barbecuegelegenheid aangelegd met uitzicht over de baai. In de kampeergids stond al: “het mooiste uitzicht wat je maar bedenken kan”. En dat klopt inderdaad. Het weer is ook een stuk beter dan gisteren, zon met een fris windje, dus we komen echt in vakantiestemming.

’s Middags met de auto naar het nabijgelegen Dunsborough want in Yallinup is geen fatsoenlijke winkel te vinden. Eerst maar even naar het Toeristen Bureau voor het boeken van een walvistour. We hadden op onze doortocht van de Nullabor al een keer walvissen gezien, maar van ver af. In dit gebied zijn er walvissen van dichtbij te zien als je er met een boot op uit gaat. Dus morgen gaan we op walvissenjacht.

Nog even met de auto naar Cape Naturaliste een eindje verderop. Daar staat een mooie vuurtoren en er zijn wat wandelingetjes uitgezet met een prachtig uitzicht over de oceaan. Tijdens de wandeling staan we plotseling “oog in oog” met een vrij grote kangaroe. Zij schrikt niet echt en blijft nog even staan. Uit de buidel steken een paar behoorlijke poten van een jong dat ze met zich meedraagt. Na een minuut hopt ze vrolijk het struikgewas in, wij wandelen weer verder. Het uitzicht over de oceaan was overigens ook adembenemend.

Vrijdag 1 november. We kunnen weer eens heerlijk buiten ontbijten. De weersverbetering zet goed door en het is ’s ochtends al lekker warm. We moeten om kwart voor tien ergens aan het strand van Dunsborough zijn om aan boord te gaan van onze walvisvaarder. En inderdaad die ligt al klaar, met nog zo’n 25 andere mensen gaan we de oceaan op. De verwachtingen zijn hooggespannen want de kapitein weet te melden dat er gisteren erg veel walvissen gezien zijn, zelfs een aantal “blue whales”. Normaalgesproken zijn die er nog niet in deze periode. Na een poosje varen zien we inderdaad de eerste fonteinen en enorme vinnen. Met volle kracht er naar toe en we hebben onze eerste “walvis van dichtbij” ervaring. Het is wel moeilijk om ze fatsoenlijk op foto en video te zetten want ze duiken weer snel onder water, een paar minuten later komen ze dan weer boven. Natuurlijk niet op dezelfde plek dus je bent vaak te laat met je camera.
Zo zien we in totaal een stuk of 10 verschillende “humpback whales”, een aantal met jong. Soms van heel dichtbij, soms ook wat verder weg. Tussendoor ook nog wat dolfijnen die synchroonzwemmen naast de boot. Helaas vandaag geen “blue whales”. We zijn ruim drie uur op het water, de zon schijnt uitbundig, en we hebben een fantastische ochtend. We besluiten de rest van de middag maar eens ouderwets aan het strand door te brengen. Dat kan het beste bij onze camping, dus na even wat boodschappen halen, rijden we terug naar Yallinup.
En het was heerlijk strandweer! Morgen wordt het nog warmer!

Zondag 2 november. Super strandweer!!! Maar dat bewaren we voor de middag. ’s Ochtends eerst weer schooltje spelen en daarna gaan we naar een grot. Bijna direct naast de camping is er een “cave”. Schijnt erg mooi te zijn. Deze regio barst van de grotten, maar liefst 300! Voordat we naar de grot rijden zien we vanaf het uitzicht op de camping een viertal walvissen zwemmen. Op zo’n 100 meter afstand in de oceaan. Gisteren hebben we ze van dichtbij gezien vanaf een boot. Nu zomaar terwijl we nog op de camping zijn is ook wel erg speciaal. We zien duidelijk de opspuitende fonteinen en de grote staartvinnen die hoog uit het water komen. Na een minuut of tien houden ze het voor gezien, wij dus ook.

De grot is prachtig. We worden door een gids binnen gelaten maar mogen vervolgens op eigen tempo de grot door. Overal staan bordjes met uitleg en knoppen die, nadat je ze indrukt, voor speciale lichteffecten zorgen. Het is voor Lisa en Mirthe wel prettig dat er geen gids meeloopt. Ze beginnen een beetje genoeg te krijgen van die uitgebreide uitleg in het Engels die ze niet of nauwelijks begrijpen. In de grot de bekende stalactieten en stalagmieten, bijna helemaal gaaf gebleven. Er was een mooie route uitgezet en we hebben ons daar prima vermaakt.

Tegen een uur of drie wandelden we naar het strand. Er waren erg veel surfers in de weer. De golven waren dan ook behoorlijk hoog. Er heerst een echte surfsfeer in Zuidwest-Australië. Overal waar zee is zie je surfers. Wij vonden het water nog te fris en de golven te hoog. Het zwemmen in zee bewaren we wel voor over een paar weken, dan is het zeewater waarschijnlijk warmer. Lisa en Mirthe bouwen weer prachtige zandkastelen en de beide ouders genieten van de zon, die schijnt volop. Ook de avond voelt een stuk warmer aan. Het lijkt erop dat het echt zomer begint te worden in Zuid-Australië. We verlengen ons verblijf op deze camping met nog een extra nachtje, we hebben nog niet alles gezien. Morgen maken we een uitstapje naar het dorpje Margaret River, dat gebied schijnt erg mooi te zijn.