21 – The days after, en doorrrrr

6 september t/m 13 september, geschreven door Thea

Route bij verhaal 21

Route bij verhaal 21

The days after, en doorrrrr

De volgende nacht slapen we een stuk beter, maar ja, dat was niet zo moeilijk. De muziek uit de bar achter ons stond aanzienlijk zachter en de mensen waren ook eerder weg. En een goede nachtrust doet toch wat met een mens, we voelen ons alle twee een stuk beter. Er is natuurlijk nog wel een beetje een katterig gevoel, en de vraag hoe het nu verder gaat is ook prominent aanwezig, maar het voelt toch wel anders dan ‘the day after’.

Gister, zondag, heeft René geprobeerd via onze tussenpersoon de verzekering te bereiken, maar dat is niet gelukt. Dat hadden we eigenlijk ook wel zo verwacht, er is geen bloedspoed bij natuurlijk, geen gewonden gevallen ofzo. En ondertussen hebben we ook ons beeld over de Griekse verzekeringen bijgesteld. Nou ja, bijgesteld, eerder dat we er nu een beeld van hebben gekregen, we hadden er eerder namelijk niet over nagedacht. Dat ‘bijstellen’ kwam ook mede naar aanleiding van het gesprekje tijdens het gezamenlijk genoten biertje met de veroorzakers. Die hadden het tijdens ons gesprek maar over een pot(je) geld waar de schade van hun eigen auto en de schade aan onze boot betaald zou moeten worden. Zo wij het nu begrijpen hebben de Grieken niet zoals wij voor allerlei zaken verschillende verzekeringen, maar hebben ze één verzekering als persoon, waar dan de schade uit moet worden betaald, en die verzekering is dan meer een ‘spaarpot’. Nou, of zoiets dus. Dus het idee dat er van hun verzekering iemand naar onze boot zou komen en a) kijken wat de schade is, b) beoordelen of we door kunnen varen of niet, hebben we uit ons hoofd gezet. Dit lijkt veel meer een ‘geld’ verzekering.

Als René maandag onze verzekeraar aan de lijn heeft, blijkt de tussenpersoon het voorval direct maandagochtend te hebben gemeld, en hebben wij ondertussen al een ‘dossiernummer’. En heel gek, maar ons verhaal wordt direct herkend. Uiteraard wordt ook door hen de onwaarschijnlijkheid van dit ongeluk benadrukt, en lijkt de behandelaar de complexiteit van dit alles zeker door te hebben, ook omdat ze dus met een Griekse verzekeraar te maken gaan krijgen. Afijn, ze pakken het op en laten ons weten wat het vervolg zal zijn. Die krijgen we de volgende dag te horen. Er wordt een externe schade-expert ingeschakeld. Wij gokken dat dit mede te maken heeft met het feit dat zij de schade weer terug zullen moeten claimen bij de Griekse verzekeraar, en dit beter gaat als er een officiële schade-expert wordt ingezet. Ook met dit bureau hebben we snel contact. René heeft ondertussen op verzoek van de verzekeraar een compleet ‘setje’ gemaakt aan documenten. Verhaal, foto’s, verklaringen van de port police, gegevens van de tegenpartij, etc. Deze wordt ook doorgemaild naar het expertise bureau, en nu maar weer even afwachten. We hadden het overigens ongetwijfeld al eerder gemeld, maar wat zijn wij blij met de hedendaagse communicatiemogelijkheden. Dit scheelt in alle opzichten energie en tijd.

Op woensdag krijgen we dan het bericht dat ze op basis van alle informatie toch fysiek naar de schade willen komen kijken, eigenlijk zijn wij daar wel blij mee. Zoals in onze vorig verhaal staat, is de arch bij ons meer dan alleen een rvs boog waar de bimini op zit, zoals dat bij veel boten is. Bij ons is de giek met de overloop erop gemonteerd, en dat betekent dat het ietsie meer van belang is voor onze boot. We willen dan ook graag van een expert weten hoe hij de schade inschat. Wij hebben bijvoorbeeld geen idee of een arch ‘gerepareerd’ kan worden, of dat er een geheel nieuwe op zou moeten. Bijvoorbeeld omdat na een dreun van een dergelijk grote impact de kracht niet meer hetzelfde kan worden. Maar goed, vervolgens moet de afspraak nog worden gemaakt. Wij hopen in eerste instantie op vrijdag, hoe eerder wij weten waar we aan toe zijn, hoe eerder wij ook het gevoel hebben weer zelf te kunnen bepalen hoe onze sabbatical verder verloopt.

Overigens pakken wij ondertussen wel ons vakantieleven weer een beetje op. We willen niet de hele dag op de boot zitten, en dat hoeft natuurlijk ook helemaal niet. We maken een prachtige wandeling rond Galaxidi en gaan ook een middag weer lekker liggen luieren op een strandbedje. Verder dus ook de dagelijkse praatjes met deze of gene. De eigenaar van de watersportwinkel achter ons, ene Castos, komt elke dag wel even aan, en ook de port police is onze beste vriend. René moet zelfs nog een keer naar deze mensen toe. Ze vonden dat ze nu wel een verklaring in zijn algemeenheid over het ongeluk hadden, maar dat ze toch ook nog een separate verklaring van René over het voorval moesten hebben voor het dossier. René hobbelt maar weer die kant op, en blijft maar liefst anderhalf uur weg. Ik app hem of ik hem moet komen redden, maar dat is niet nodig, hij is ‘bijna klaar’ appt hij terug. Wel raar dat je juist als slachtoffer het meest tijd kwijt bent aan dit soort zaken. Maar goed, tijd hebben we dan ook nog wel. Het is dus alleen wel jammer dat we niet weten waar we nu aan toe zijn. We lopen nu in ieder geval achter op het geplande schema, en weten ook nog niet of en wanneer we die weer kunnen oppakken.

Haven-Galaxidi

Haven van Galaxidi

Vrijdag blijkt niet haalbaar voor de expert(s). Het wordt maandag, wij vragen of we dan wel ergens anders af kunnen spreken, om hier nu tot maandag te blijven liggen is ons wel erg gortig, ook al vinden we het een prima dorp om te vertoeven. Als je dan toch een tijdje vast komt te liggen, dan maar in een dergelijk dorp, we hebben aanzienlijk mindere plaatsjes bezocht hier in Griekenland. We mogen ons gewoon verplaatsen als dat kan, en we spreken af dat we maandag in Patras zullen zijn. Dat is een wat grotere plaats waar we op de heenweg ook gelegen hebben, daar hebben we onze dochters op de bus naar Athene gezet. En Patras kun je weer zien als de springplank naar de Ionische Zee. Dus als we na de schade-inventarisatie ‘gewoon’ verder zouden kunnen, zijn we in ieder geval al bijna weer de Golf van Corinthe en Patras uit.

Het weer is de afgelopen dagen wat minder. De temperatuur is nog steeds aangenaam, zeker voor Nederlandse begrippen, maar we hebben aardig wat bewolking en zelfs een halve regendag achter de rug. Op donderdag is het ook weer bijna de hele dag bewolkt. We horen later dat we hier nog aardig mazzel hebben gehad. Meer ten westen, en dat is de richting die wij op zouden gaan, is het echt noodweer geweest. Er is zoveel regen gevallen, dat er auto’s de zee in zijn gespoeld, en ook was er sprake van zeer harde wind en waterhozen. Later spreken we nog een Engels echtpaar die op dat moment aan de westkant van de Golf van Patras lagen, we horen dat zij rukwinden tot 60 knopen hebben gehad. Daar is in Galaxidi geen sprake van geweest. Een klein gelukje bij dit ongeluk, zullen we maar zeggen.

En dan trekken we vrijdag toch eindelijk het anker hier uit de modder. Goed gevoel om weer verder te gaan, al moet ik wel zeggen dat ik het ook een heeeeeel klein beetje spannend vind. Doet de motor het gewoon goed, komt er verder geen andere schade aan het licht nu we gaan varen. Het goede nieuws is in ieder geval dat het lekker rustig weer is, de zee is helemaal gekalmeerd en zo het er nu naar uitziet wordt het een kleine 4 uur motoren naar onze volgende stop. Als we de haven uitdraaien en nog even naar het dorp hebben gezwaaid en tegen elkaar hebben gezegd dat we Galaxidi om meerdere redenen nóóit meer zullen vergeten, krijgen we een aangename verrassing.

De-uitzwaaiers-van-Galaxidi

De uitzwaaiers van Galaxidi

We hebben koers gezet op het zuidelijke punt en zien verschillende vissersboten en ook een ‘rib’ liggen. Onze koers is daar eigenlijk zo’n beetje tussendoor, maar dat vinden we een beetje bot. Dus we sturen er een klein beetje omheen. Dan menen we bij de rib een aantal duikers te zien, zo vanuit de verte. Hmmm, inderdaad maar niet te dicht langs varen. Maar als we dan nog iets dichterbij komen zegt René: ‘Hé, er zit ook een grote vis bij die boot’. Goh, wat voor grote vissen zouden hier nou zitten. Het is dus een groep dolfijnen! Achteraf denk ik dat ze vanuit de rib gelokt zijn met of wat eten of geluiden ofzo. Te toevallig dat ze pal naast die rib zaten. Maar goed, wij komen dat, ook al is het niet op 10 meter, toch een beetje verstoren. De dolfijnen zwemmen dan ook weg van de rib, maar wel vlak langs onze boot! We hebben er wat op film staan, maar daar staat niet eens de dolfijn op die op 3 meter naast onze boot uit het water kwam en daarna met een sierlijke duik onder onze boot doorzwom. Wel op beeld, maar dan zijn ze al iets verder weg, hebben we vastgelegd dat ze van die mooie sprongen uit het water maken. Dolfijnensprongen, echt gaaf.

Dolfijnen

Dolfijnen dichtbij

Hè, dat is nog eens een lekker begin van deze zeildag zeg. De rib achtervolgt de dolfijnen, maar wij besluiten rustig onze tocht voort te zetten. En inderdaad, zoals de weersverwachting aangaf, vandaag kan het zeil niet op. Het blijft de hele weg vrijwel windstil. Maar goed, voor een kleine 4 uur is dat ook geen heel groot probleem, en op deze manier krijgen we toch ook wat vertrouwen in de boot.

Al ruim voor 2 uur komen we aan op Trizonia, een eiland aan de noordkant van de Golf van Korinthe. We zijn er op de heenweg ook 1 nacht geweest en waren toen betoverd door de omgeving. We zijn overigens zo vroeg omdat de weersverwachting nog steeds voor de komende dagen behoorlijke onweerskansen aangeven. Tegen 4 uur staat er onweer op het program hier. Dat hoeft dus niet persé op Trizonia te zijn, kan ook iets meer oost of west zijn, en vandaag is het dus iets meer oost. We zien van de kant waar we vandaan komen donkere wolken en bijbehorende lichtflitsen overtrekken. Omdat het wel heel dichtbij is, komen we niet tot de geplande wandeling over het eiland. We maken in plaats daarvan een kortere wandeling langs de andere kant van het dorp, en ploffen daarna op een terrasje bij de haven van de veerpontjes neer om de komende en gaande dagjestoeristen te bekijken. Altijd een waar genoegen.

Trizonia betovert ons net als vorige keer, ook al is het weer dan nu wat minder. Het is een prima aangelegde haven, uitstekende golfbreker, goedgeplaatste betonnen steigers, maar is na de aanleg dus nooit geëxploiteerd. Nee, echt, heus niet, nooit! Maar omdat de ligging dus helemaal goed is, ligt het er vol met boten. Overigens ook een aantal die je misschien beter kunt laten afzinken, maar hoe dan ook, er liggen echt ergens tussen de 50 en 100 boten. Aan het begin van onze steiger ligt een boot die ‘Jan van Gendt’ heet. Er zit een Duitser op deze boot, hij vertelt dat hij hier al 3 jaar ligt. Hiervoor heeft hij jaren in Kroatië gezeild, maar dat werd hem te duur. Hier ligt hij gratis en afgelopen jaar was hij ook de hele winter op de boot. Het is een soort vrijstaat voor een aantal van deze mensen met hun boten. Echt grappig om te zien. Als gezegd ze liggen gratis, maar ze hebben er naast een goed gelegen haven ook niet veel voor hoor. Er is geen stroom en ergens halverwege de haven is één waterkraan. Dus ze lopen allemaal met tankjes te zeulen. In de zomer komen hier dus veel dagjesmensen, maar in de winter is er niets te beleven en woont er verder ook bijna niemand op dit eilandje. Het intrigeert me, wat zoeken die mensen hier, het lijkt me behoorlijk eenzaam om eerlijk te zijn. Maar goed, daar kunnen sommige mensen ook behoefte aan hebben.

Haven-Trizonia

Haven van Trizonia

De volgende dag gaan we dan wel op (wandel)pad. We zien dat je twee mooie rondjes zou kunnen maken, wij nemen die van een anderhalf uur. Dat lijkt ons met deze temperatuur, het is toch nog een 28 graden, een prima afstand. Het wordt een prachtige wandeling. Wat een heerlijke uitzichten. Dit gaan we wel missen hoor weer terug in Nederland straks. We vragen ons ook wel hardop af waarom we dit nu zo mooi vinden, en komen tot de conclusie dat het er ook mee te maken heeft dat we deze combinatie van bergen, eilanden en water niet kennen. Dat helpt vast bij de aantrekkingskracht. Er is meer moois hoor, wij houden ook erg van onze eigen Waddeneilanden, Zeeland, of wat dacht je van de Veluwe en de Kop van Overijssel. En dat is dan alleen nog maar Nederland en ook nog niet limitatief!

Wandeling-Trizonia

Wandelen op het eiland Trizonia

Ook vandaag trekken aan het eind van de middag weer wolken voorbij. Maar bij ons valt er weer geen regen uit. Op de regenradar zien we dat het zowel ten zuiden als ten noorden weer onweert, we ontlopen het tot nu toe gelukkig wel iedere keer. Wat ons betreft houden we dit tot eind oktober vol.

Maandag moeten we voor de schade-expert in Patras zijn. Die zal er sowieso pas in de middag zijn, maar we besluiten zondag vast die kant op te gaan. Dan zijn we er maar vast en Patras was ook weer niet zo’n drama dat we er niet 2 dagen uit kunnen houden. Gezien de dagelijkse onweersdreiging toch ook vandaag maar weer vroeg op pad. Het is nu lekker rustig en dat houden we graag zo. Als verwacht is vandaag het beetje wind dat er is pal tegen uit het westen. Dat is de heersende wind hier, dus we mogen allang blij zijn dat het bij ‘klein beetje’ wind blijft. De motor wordt dus weer getest, en niet de zeilen, althans de genua dan. Ondertussen hebben we bedacht dat we de schade expert gaan vragen of hij het ziet zitten dat we met licht weer wel het grootzeil opzetten. Er is van alles verbogen en scheef aan de arch natuurlijk, maar dat wil nog niet zeggen dat hij meteen op omvallen staat. Maar uiteraard willen we dat niet als we ook echt kans lopen op meer schade en/of persoonlijke schade omdat die arch wel op een van onze hoofden terecht komt, of op die van beide.

We gaan weer onder de imponerende brug van Patras door en varen richting de haven. We hopen op een plekje ‘langszij’ een van de steigers. Dat lijkt ons wel handig voor de inspectie, en heeft als bijkomend voordeel dat de deining van de haven onze niet doet rollen, dit dus in tegenstelling tot hoe we vorige keer lagen. Als we de haven binnenkomen zien we dat er minstens zoveel passantenboten liggen als vorige keer, en dat terwijl het hoogseizoen voorbij is. Maar….. we zien dat het gedroomde plekje van ons vrij is. Dus hoppa, daar naartoe en we leggen mooi de boot langszij. Een klein halfuur later komt de havenmeester langs. We vrezen nog dat hij gaat zeggen dat wij als kleine boot daar niet mogen liggen, maar niets van dat. Hij heet ons vriendelijk ‘wederom’ welkom. Oftewel, hij herkent ons (René in ieder geval neem ik maar even aan). En dat is ook echt zo, we hoeven onze papieren niet weer te brengen, die info heeft hij nog, zegt hij. Leuk hoor, zo’n ontvangst.

We  maken weer een wandeling. Deze keer in de richting van een zeilwedstrijdje. Vanaf onze boot hadden we al gezien dat ze deze aan het opzetten waren. Wat Lasers en ook een aantal Optimistjes. Op een terrasje kijken we onder het genot van een Fredo Cappuccino naar dit waterplezier en zien we ook aan de horizon wat grotere zeilen verschijnen. Tjonge, zeggen we tegen elkaar, als deze ook nog in de haven moeten liggen. Al gauw vinden we het aantal zo groot, dat we het wantrouwen. Het kan toch niet waar zijn dat er zo’n 12 boten toevallig deze kant op komen. Als we een half uurtje verder zijn zien we ook dat alle boten een spinaker of genaker op hebben staan, ook dat lijkt ons iets te toevallig. Het moet wel een plaatselijke regatta zijn. En dat blijkt ook, op een gegeven moment vaart de eerste boot langs een boei en klinkt er een flinke toeter. Grappig hoor. Maar om heel eerlijk te zijn, deze regatta kan wel iets meer publiciteit gebruiken, erg druk is het hier bij de finish niet.

Lekker op tijd naar bed, op de een of andere manier voelen we ons alle twee toch iets vermoeider de afgelopen week. Het is gek, je denkt dat het hele gedoe verder niet zoveel invloed op je heeft, maar je lijf geeft toch wat andere signalen af. Ondanks de herrie van de bar op de kade, wat overigens niets is in vergelijking met de vorige keer dat we hier lagen, slapen we behoorlijk goed. Maar eens kijken wat morgen brengt, dan komt de schade expert.

Zonsondergang-Patras

Zonsondergang Patras

De maandag wordt dus grotendeels een wachtdag. We benutten deze wel door weer eens groot in te slaan bij een fraaie grote supermarkt een eindje verderop. Heerlijk hoor, weer kunnen kiezen uit alles wat je maar wilt! Vaak hebben we met kleine havensupers te maken, en soms is het zelfs schrapen en wat bij elkaar zoeken, om een redelijk gevulde kast te krijgen. Terug bij de boot begint dan het wachten. We weten alleen dat hij om 11 uur in Athene landt, dus naar een eigen berekening zou hij hier dan tegen drieën kunnen zijn. Maar dat gebeurt dus niet, niemand te zien tegen die tijd, nou ja, niet iemand die op een Nederlandse schade expert lijkt in ieder geval. Nu moet gezegd dat deze middag de donkere wolken zich ook weer samenpakken, als het goed is vandaag voor het laatst, en dat we dus geen stralende dag mislopen, maar we waren anders toch even op pad naar het centrum gegaan of iets dergelijks. Na wat heen en weer bellen komt hij eind van de middag toch even naar ons toe. Hij vertelt meteen dat hij morgenochtend pas het echte onderzoek gaat doen. Een mini tegenvaller, wij wilden eigenlijk morgenochtend door. Verder is het eerste gesprek ok, de man legt ons goed uit waar we rekening mee moeten houden, en we krijgen ook een beter beeld wat we zelf moeten regelen en hoe het contact en proces met de verzekeraar en zijn bureau gaat. Het goede nieuws van de dag is dat ze het geen enkel probleem vinden dat de begroting/offerte voor de reparatie eind oktober komt. Dat betekent dat we onze sabbatical niet in hoeven te korten. De volgende dag zal hij terugkomen om het schaderapport op te maken.

We slapen lekker die nacht, de bar heeft geen muziek en geen klandizie, en of het een nu het gevolg is van het ander of omgekeerd, wij zijn er blij mee! Onze nachtrust wordt toch nog enigszins verstoord. Op een bakkerstijd vindt een een of andere Griek het nodig met een gemotoriseerde maaimachine onkruid tussen de tegels op de kade weg te halen. Niet te geloven, je ziet ze niet veel werken, maar dan wel om 6 uur ’s ochtends deze herrie. De expert is er keurig op tijd en gaat samen met René de schade langs. Na een kop koffie besluit ik nog even langs de supermarkt te gaan (het kan nu nog!), ik heb niet het idee dat ik hier verder veel toe zou kunnen voegen.

Als ik terugkom zijn ze vrijwel klaar. Samen hebben ze nog even wat buizen van het geplette achterstoeltje terug gebogen, dat bleek nog een hele klus, rvs buizen verbuig je dus niet zomaar. Hij heeft alle schade, de grote en de kleine zaken, genoteerd en gaat nu een rapport opstellen. Op ons verzoek doet hij een uitspraak over het gebruik van het grootzeil, en die is positief! Hij ziet geen probleem om met normaal weer het grootzeil te hijsen. De arch is dan aardig beschadigd en verbogen, hij staat nog stevig genoeg. Dat is een mooie meevaller. We mogen de komende weken dus gewoon blijven zeilen, en rond 20 oktober een offerte hebben is dus ook ok. Oftewel, we hebben een weekje verloren, maar kunnen nu toch volop genieten van de laatste periode in de Ionische Zee. Hoera!

Om half 12 varen we Patras uit en zetten we zeil, jazeker ook even het grootzeil, richting Missalonghi. Onze laatste stop voordat we bij de eilanden in de Ionische Zee zijn. Al kunnen we al met al maar goed een uur zeilen, helaas verandert de wind daarna van richting en van kracht, toch voelt het goed. We hebben het schip nu weer uit kunnen proberen, en voor ons voelt het of de periode van afwachten en onzekerheid over het vervolg achter ons kunnen laten. Oh ja, en het is vandaag ook weer heerlijk weer J .