13 – Laatste plekjes Montenegro en de grote oversteek

1 t/m 10 juli 2016, geschreven door Thea

Route bij verhaal 13

Route bij verhaal 13

Laatste plekjes Montenegro en de grote oversteek

Wat ons betreft is Kotor, en haar hele baai overigens, een enorme aanrader. Soms is het wel jammer dat je weer door moet. Tegelijk snappen we dat we nog wel meer moois gaan zien, dus op naar Budva. In de pilots wordt het omschreven als een mooi oud stadje, altijd goed wat mij betreft. En ook heeft het een behoorlijke haven, dat is dan weer fijn. Als we langs de kustlijn afslaan richting Budva worden we verrast door keiharde dancemuziek. Dat blijkt van het strand op de punt te komen. Zo hard als dit heb ik van een strandtent nog nooit gehoord. Fijn dat het niet direct naast Budva zit, denk ik nog. Als we Budva naderen zien we bijna niets anders dan strandbedjes. Waar ook maar een stukje strand is (nog steeds in de vorm van kiezels overigens), staan bedjes opgesteld. Zo ver het oog maar reikt. Ook op een eilandje voor Budva, wat ze Hawaii hebben genoemd maar dat lijkt mij rijkelijk hoog gegrepen, staan rijen en rijen zonnebedjes opgesteld. Ook hiervoor geldt voor mij dat ik nog nooit zoveel bij elkaar heb gezien.

We melden ons via de marifoon bij de haven en direct na ons horen we nog een melding van de Northern Navigator. Ons wordt gevraagd naar de lengte van ons schip, waarna ze een passende plek voor ons zoeken. In dit geval blijkt ‘passend’ een end weg en aan een gammele steiger. De steiger is niet oud, maar veel te licht voor de plaats waar ze ligt, aan open zee. Het ding schommelt de hele tijd heen en weer, net als wij overigens, dat komt dan weer omdat die steiger ook geen bescherming biedt tegen de deining ook die van voorbij scheurende charter- en veerboten, jammer. De haven vindt zichzelf een 5 sterren haven, wij hebben het er niet aan af kunnen zien. Ze doen hier weer hun stinkende best superyachten te kunnen bedienen, maar het gewone zeilvolk heeft daar niet zoveel aan. Voor de hele haven bestaat het ‘toiletgebouw’ uit 3 toiletten en douches. Overigens kun je beter een lunch meenemen als je er heen moet, het is bijna niet te lopen. Er stond ook vermeld dat er een ‘laundry’ zou zijn. René vraagt even naar de mogelijkheden, meisje 1 van de receptie heeft geen idee en vraagt René een kwartiertje later terug te komen, dat lijkt geen goed nieuws. Meisje 2 overhandigt René met een trots een A4-tje waarop staat wat het wassen kost. Er moet worden betaald per stuk. Een shirt wassen kost € 4,23 een onderbroek € 2,12 een handdoek € 3,22. Ik schiet er maar van in de lach, wat moet je anders. We besluiten nog maar wat zaken zelf te wassen en bij een volgende haven nog maar eens te kijken.

Over Budva zelf wil ik maar niet teveel woorden vuil maken, er zijn vast heel veel mensen die het een geweldige vakantieplek vinden. Het hele oude stadje is omgetoverd tot winkelstraatjes, dat vond ik nou juist zo leuk aan Kotor, maar ook aan een Dubrovnik. Dat zijn natuurlijk ook zeer toeristische plaatsten, maar je kon ook zien dat er nog mensen woonden. De was hing er gewoon buiten, zeg maar. En buiten het oude stadsgedeelte van Budva is het een stroom aan eettentjes, etc. Ook staat er nog een grote kermis, kortom ik vind het allemaal té.

De Northern Navigator is ook een kleine boot, nog net iets kleiner dan die van ons, en is vlak bij ons komen liggen, een boot met een Australische vlag. Gezien ons reisverleden is dit een trigger voor ons natuurlijk. Het is een echtpaar die een paar jaar ouder zijn dan wij. We raken met ze in gesprek en ik nodig ze uit voor een borrel. Dit kan met Aussies overigens zonder je zorgen te hoeven maken over wat ze drinken, down under hadden we al geleerd dat het (tenzij uitdrukkelijk anders afgesproken) BYO is. Dit staat voor Bring Your Own, een Aussie zal in principe altijd zijn eigen drinken meenemen. Wayne en Gretta zijn juist op weg naar het noorden, naar Kroatië. Ze hebben hun boot in Griekenland gekocht, deze vorig jaar naar hun zin in orde gemaakt, en dit jaar een aantal maanden aan het zeilen. Het is al ontzettend leuk om weer eens met Australiërs een avond door te brengen, en als je dan ook nog met eenzelfde reis bezig bent, is er meer dan genoeg gespreksstof. Het blijken weer Aussies naar ons hart.

De volgende dag nemen we afscheid en varen wij links (zuid) de baai uit, op naar onze laatste stop in Montenegro en dat is de haven in Bar. De enige reden dat we naar Bar gaan, is dat dit de laatste haven is waar je uit kunt klaren. Ook voor Montenegro gold dat we dan een ‘permit’ moesten kopen om er te mogen varen, en als je het land verlaat moet je weer uitklaren. Het is veel poespas waarbij het moet lijken dat alle zaken goed geregeld zijn, en er ook niets kan worden gesmokkeld etc. Wat ons betreft is dit alle keren nog een flinke wassen neus gebleken, maar het is natuurlijk wel goed voor de werkgelegenheid in zo’n land. Er komen al gauw 3 tot 4 functionarissen in een kantoor bij kijken om dit te regelen.

Bar zelf is niet zo interessant. Wat ons wel opvalt is dat er hier nauwelijks toeristen uit het Westen zijn, wel veel Russen en toeristen uit andere al dan niet voormalige Oostblok landen. We hebben wat tijd te doden in Bar, vanaf hier willen we de oversteek maken naar Griekenland en dat wordt een flinke tippel. Overigens is het niet echt een oversteek, meer een ‘langssteek’ langs Albanië om precies te zijn. Na wat navraag bij deze en gene en wat wikken en wegen hebben wij besloten meteen door te varen. Op zich is Albanië wel veilig, wij zien alleen niet wat het voor ons toevoegt. Het zal ons dan een dag of 4 kosten (4 dagen 40 mijl) en flink wat gedoe en geregel, bij elke haven moet je weer een agent inschakelen die de zaken voor je regelt. Verder zie je dan niet veel van Albanië en de havens zijn ook niet om over naar huis te schrijven. Kortom, wij gaan weer een nachtje doorhalen met de boot. Maar ja, dan wil je het liefst wel een beetje rustig weer. En laat nou net de maandagnacht een flink portie wind op het programma verschijnen. Geen grote storm, maar wel de hele nacht een windkracht 5-6, dat is best vermoeiend. Wij besluiten de trip een dagje op te schuiven, we hebben de tijd tenslotte.

Ik sla die ‘extra’ dag stuk door naar Stari Bar (het oude Bar) te gaan. Dat is een stadje met overblijfselen uit de middeleeuwen. Een eeuw geleden vertrok iedereen zo’n beetje naar zee, naar het nieuwe Bar, en vanaf midden jaren tachtig proberen ze Stari Bar weer beetje bij beetje te reconstrueren. Ik besluit met de bus te gaan. Ik kan het niet heel goed uitleggen, maar met het lokale openbaar vervoer reizen trekt me altijd meer dan een taxi te nemen. Je krijgt wat meer mee van hoe het leven er daar aan toe gaat en bovendien heb ik een hekel aan taxi’s. Het kost me overigens nog wel even wat moeite de goede bus te vinden, maar uiteindelijk sta ik bij de juiste halte. Daar word ik door iemand aangesproken, maar ik begrijp werkelijk niet wat die man wil. We gebaren wat over en weer, en dan vraagt hij: English? Ja, zeg ik, ik versta wel Engels. De man wordt een soort van wild en begint wat te roepen naar een jongeman. Dat blijkt zijn zoon. Het zijn Russen, en de jongeman blijkt (een beetje) Engels te spreken. De man die me aansprak is zijn pa, hij vindt het fantastisch dat zijn zoon nu zijn Engels kan ‘testen’. Verder is er ook de vriendin van de jonge man en zijn jongere zusje, ik schat haar een jaar of 12. De rest van de reis naar Bar doet papa enorm zijn best zijn kinderen Engels tegen mij te laten praten. Leuk om eens een ‘Vladimir modaal’ tegen te komen en het over vakantie, Montenegro en St Petersburg (daar kwamen zij vandaan) en Nederland te praten.

1-Op-de-vestingmuur-van-Stari-Bar

Op de vestingsmuur van Stari Bar

In Stari Bar aangekomen besluit ik toch zelf even rond te lopen, en niet bij mijn nieuwe vrienden aangesloten te blijven, dat leek me net iets te vermoeiend. Het leuke aan Stari Bar vind ik dat het stadje ook nog uit ruïnes bestaat. Wel dus de vestingmuur, en er zijn wel een aantal gebouwen gerestaureerd, maar je loopt ook gewoon tussen halve gebouwen en afgebrokkelde muren rond, ik mag dat wel. Ook hier kom ik weer veel Russen tegen, en geen enkele Nederlander overigens! Als ik bovenop de hoogste muur sta en voor de klim naar beneden even moet wachten op een (overduidelijke) Rus, zeg ik tegen hem: Good workout, huh? Hij kijkt me met een woeste blik aan. Hmmm, nou ja, misschien zijn niet alle Russen even aardig. Het stadje is niet zo groot, en bovendien is er een soort route uitgestippeld, dus als je zo’n beetje tegelijk begint, kom je elkaar wel vaker tegen. Zo ook de woest kijkende Rus. Als ik een half ingestort gebouw doorloop en hem weer eens zie, komt hij op me af. Nog voordat ik wat kan zeggen of doen steekt hij zijn hand uit, begint breeduit te lachen en zegt: Souvenir, from Russia, en hij drukt me een muntstuk in mijn hand. Roebel, vraag ik? Hij knikt, en steekt beide handen op: 10. Kijk, ook dit lijkt toch niet zo’n norse Rus. Ik vind het al met al een boeiende middag, om verschillende redenen dus. Zo vaak heb ik nog niet met Russen in ‘het wild’ contact gehad, eigenlijk nog nooit om eerlijk te zijn. Voor de terugweg zet ik mijn aversie tegen taxi’s even opzij. Binnen 10 minuten ben ik bij de haven, ook wel lekker, maar een stuk minder avontuurlijk.

Dan bereiden we ons verder voor op onze overtocht. Die nacht komt de weersverwachting geheel uit, het waait de hele nacht behoorlijk door. De volgende dag gaat René naar de verschillende instanties om ons uit te laten schrijven. Formeel gezien mag je daarna niet meer van boord, maar ja, wij hebben tot nu toe nog geen douane of havenpolitie in de buurt van de boot gezien. Als al het papierwerk is gedaan zetten we nog een pot koffie en om kwart voor 10 varen we de haven uit. Toch een beetje (gezonde) spanning, het wordt onze langste tocht op het water, in ieder geval qua mijlen. Als we doorvaren naar Corfu zal het zo’n 170 mijl zijn. Er is nog een optie bij een van de kleine Griekse eilandjes boven Corfu te gaan ankeren, dat scheelt ongeveer 25 mijl. Er is daar geen haven, en bovendien ben je daar dan eigenlijk illegaal. Nu hebben we niet het idee dat er onmiddellijk een Griekse marinier op ons dek zal staan, maar formeel mag het dus niet. We laten het even afhangen van de nacht. Als die tegenvalt gaan we voor het eilandje.

We moeten rustig op de motor beginnen er staat nagenoeg geen wind, maar door de harde wind van de afgelopen nacht is de zee nog wel onrustig. Als wij de zeilen niet kunnen hijsen, dan rolt onze boot nogal. De eerste uren zijn dan ook niet heel comfortabel, maar goed, je kunt niet alles hebben. Tegen 1 uur staat er dan toch genoeg wind om te zeilen, eerst nog wel even met de motor erbij, maar na een klein uurtje kunnen we gewoon lekker zeilen. We hebben ons voorgenomen dat we 4,5 – 5 mijl per uur moeten halen, als dat niet enkel met de zeilen lukt zetten we de motor erbij. Maar dit lukt ruimschoots, we zitten tegen de 6 mijl per uur. De zee is nog steeds niet rustig, maar wij liggen nu een stuk stabieler. Het lukt ons wat soep met een salade te maken en deze smaakt ook prima. Dan is tegen 9 uur het kwartje van de wind op. Zo ineens in 10 minuten draait de wind wat verder naar het noorden maar neemt ook af tot onder de 8 knopen. We proberen nog even het grootzeil te laten staan als steunzeil, zodat we toch wat stabieler liggen, maar dat is geen succes. Door de golven, die er helaas nog steeds zijn, en de wind pal van achter drukt ‘klapt’ het zeil steeds in en uit de verstaging. Dat geeft een flinke herrie, maar is ook gewoon slecht voor het zeil. Dus besluiten we dat te laten zakken en nemen het feit dat we meer rollen op de koop toe.

2-Ondergaande-zon-bij-de-oversteek

Ondergaande zon bij oversteek langs Albanie

Ik ga lekker vroeg op de bank in de kajuit liggen. Ik ga er niet van uit dat ik erg veel zal slapen, maar uitrusten is ook altijd goed, zei mijn moeder vroeger al. Langzaamaan worden de golven minder, en het valt me mee hoe ik binnen lig en ik doezel toch nog aardig weg. Tegen half 1 neem ik het dan over van René, best een beetje spannend. Wij vinden het in dit gebied overigens flink rustig. Per wacht komen een schip of 2 tegen, eigenlijk zien we alleen vissersboten en veerboten. Dat is nog eens andere koek dan voor de kust van Nederland of een oversteek naar Engeland waar je zomaar tientallen boten om je heen kunt hebben. Ik kijk weer met verwondering naar de hoeveelheid sterren, maar verder is er dus niet veel te zien of te doen. Tegen half 4 komt René weer uit de kajuit en neemt het van me over. Ik heb ook wel weer even zin te gaan liggen. Het ligt heerlijk rustig, tot een uur of 6. Ineens, geheel tegen de verwachting in, waar hebben we dat eerder gehoord, waait het weer 16 – 18 knopen en wordt de zee ook weer een stuk ruiger. René heeft alleen de genua uitgerold, we hebben afgesproken dat als we wacht hebben we niet de kuip verlaten, dus niet alleen naar het voordek. Om half 7 ben ik het rollen wel wat beu, en als ik dan naar buiten ga hijsen we meteen het grootzeil, deze keer maar met een rif, en dat pakt goed uit. De wind heeft uitschieters boven de 20 knopen. Het is dus toch weer even wat zwaarder werken voor ons. René  probeert nog wat te slapen, maar binnen is het niet erg prettig. Wel fijn dat we de nacht wel rustig door zijn gekomen. Na onze nachtelijke avonturen op de Noordzee was dit wel eens lekker. Na een kleine 2 uur valt de wind overigens zomaar weer weg. Pats, in 10 minuten is het weer windstil en deze keer is 10 minuten later de zee ook ineens weer rustig. Ondertussen hebben wij er zo’n 125 mijl opzitten. We voelen ons prima en besluiten door te varen naar Corfu. Dat wordt dus nog 9 uur motoren, maar omdat de zee zo rustig is als het IJsselmeer op een zomerdag zonder wind, is dat prima te doen.

Zo’n 30 mijl voor Corfu kijk ik eens op mijn mobiel, en tot onze eigen verbazin staat er ‘welkom in Griekenland’ en hebben we ‘gewoon’ volledig bereik. Wederom staan we verbaasd van de techniek, maar vooral ook hoe ver dit toch in alle landen waar we geweest zijn is ingevoerd. We kunnen dus even met de dochters appen dat het goed met ons gaat en dat we de nacht prima door zijn gekomen. Bijzonder hoor, en tegelijk neemt het ook iets van het heroïsche weg van dit avontuur. 15 jaar geleden was dit er natuurlijk nog helemaal niet, en had de gemiddelde zeilboot ook nog geen plotter of iets dergelijks. Toen was het nog op het kompas varen, en maar hopen dat je niet te ver af was geweken. Wij hebben ‘Harry de stuurautomaat’ aangezet, en keken elk kwartier op de plotter of er een ander schip in de buurt was waar we rekening mee moesten houden, en dan ook nog bereik op je telefoon. Tja.

Om kwart voor 5, 31 uur na onze afvaart, liggen we in Gouvia Marina op Corfu. Alles prima verlopen, en we liggen op een prima de luxe plekje vlakbij alle voorzieningen van de haven. Gouvia is een van de grotere havens in Griekenland, en ook een van de luxere. Nu zijn we daar niet expliciet voor gekomen, dit is namelijk de eerste haven komend uit het noorden waar je je weer in kunt klaren, maar het is wel mooi meegenomen. We genieten dan ook van de luxe en ook van de vriendelijkheid van de Grieken. Meteen zijn er weer schoonmaaksters in de toiletgebouwen die uit zichzelf groeten, de serveersters op de terrasjes doen erg hun best een gezellig praatje te maken en René treft zowaar een vrolijke havenpolitieagent. Misschien willen we dit ook zien, maar wij vinden dat de gemiddelde Griek vriendelijker overkomen dan een Kroaat. We boffen overigens, we hoeven niet naar Corfu voor de formele inklaring. Daar is wat verwarring over in de pilots, of misschien is het zo dat de uitkomst van het proces niet altijd gelijk is. Hoe dan ook, onze papieren kunnen vanuit Gouvia worden gefaxt, en René staat de volgende dag na een klein uur weer met officiële Griekse papieren voor mijn neus. Het zijn wel veel minder officiële papieren dan in de andere landen, maar dit zou toch genoeg moeten zijn. Wij weten overigens ook meteen waarom Griekenland bijna failliet is, en Kroatië niet. René moet al met al € 15 betalen en we zijn binnen, en mogen net zo lang blijven als we willen. In Kroatië betaalden we het tienvoudige, en dat was voor maximaal 6 maanden, dat zouden we elke 6 maanden moeten betalen. In Griekenland houden ze niet zo van belastingen.

3-Corfu-stad-vanaf-het-water

Corfu stad vanaf het water

We vermaken ons prima in de marina, en besluiten na onze gemiste nachtrust niet naar de stad Corfu af te reizen. Vast ook een heel mooie oude stad, maar we kiezen voor een rustdag. De marina heeft een zwembad waar we ook nog even gebruik van maken, en ondertussen wordt onze was gedaan bij een ‘laundry’ waar we geen € 2 per onderbroek hoeven te betalen.

Na 2 nachten trekken we verder, nu gaat ons Griekenland avontuur echt beginnen. In Griekenland wordt het veel ankeren en zelf aanmeren aan een kade. Het aantal havens hier is drastisch minder dan in Kroatië en zelfs Montenegro heeft verhoudingsgewijs meer havens. Onze eerste tocht gaat naar Petriti, dat is een dorpje ook aan de oostkant van Corfu, maar dan meer naar het zuiden. We kunnen niet veel zeilen, maar we weten ook dat dat de komende weken meer voor zal komen. Over het weer en de winden hier in Griekenland vast later meer. Ook in dit dorpje bestaat de ‘haven’ uit een kade, deze wordt bevolkt door lokale vissers en waar plek is kunnen toeristen liggen. We zien de masten min of meer aaneengesloten aan de binnenkant van de kade liggen, er ligt zelfs al een schip aan de buitenkant en er liggen ook een aantal schepen voor anker. Hmmm, toch al vol, concluderen wij. We zien wel een mooie ankerplek redelijk beschut door de landtong en de kade, en besluiten daar dan ook het anker te laten zakken. Die houdt meteen, en we liggen er vrij goed. Een uurtje later komt een redelijk forse zeilboot aangespoten. Hij heeft de gashendel flink open, er wappert een piratenvlag. De boot stuift ons voorbij aan het roer zit een hipsterpiraat, hij draait richting de kade en tot onze verbazing legt hij zijn boot aan de kade. Huh, toch plek? Dan komt de hipsterpiraat al pratend in zijn portofoon naar het puntje van de kade, er komen nog twee piratenboten aan. Nummer 2 vaart ook om de kade en er blijkt nog een plek! Even later horen we flink gescheld, op z’n Grieks vanaf de kade, en piratenboot nr 3 schuift ook nog aan. Volgens ons heeft de hipsterpiraat een vissersboot een beetje verlegd om zo ruimte te maken voor deze boot. Leermomentje voor ons, niet dat wij vissersboten gaan verleggen, wij hebben tenslotte geen piratenvlag, maar doe geen aannames omdat je al een boot aan de buitenkant van de kade ziet liggen en anderen ziet ankeren, gewoon doorvaren en zelf even poolshoogte nemen.

4-Ankeren-in-Petriti

Ankeren in Petriti

We liggen overigens prima. We gaan begin van de avond eten bij een van de restaurantjes en hebben het prima naar ons zin. Begin van de nacht komt er nog even wat wind en liggen we een beetje te rollen, maar om ca. 2 uur houdt zowel de afschuwelijk Griekse muziek vanaf een van de restaurantjes op de kade op, alsook de golven, en genieten we verder een goede nachtrust.

5-De-kade-van-Petriti

De kade van Petriti

De volgende dag steken we over naar het vasteland. Plataria is ons doel. Een vakantiedorpje met een strandje en een redelijke capaciteit in de haven. Nog maar even voor de lezer die het graag goed wil volgen. Haven betekent hier gewoon een kade, als we echt een haven met alle faciliteiten aan zullen doen, zullen we dit melden. We besluiten er rechtstreeks heen te varen zodat we er redelijk aan het begin van de middag zijn. We vinden een mooi plekje met uitzicht op de terrasjes en besluiten dat we hier wel 2 nachtjes door kunnen brengen. De haven doet niets onder voor meer dan de helft van de havens die we in Kroatië hebben aangedaan. Daar betaalden we rustig tegen de € 40 per nacht, ook zonder douche en toilet. Hier in Griekenland betaal je € 0 . Er zijn hier zelfs delen van de kade waar je water en stroom hebt. Het is een bizar verschil en nogmaals, zouden de Grieken het iets slimmer aanpakken, iets meer service zorgen dat er een havenmeester is, bijv. Dan zouden ze rustig liggeld kunnen vragen. Maar goed, ’s lands wijs ’s lands eer, zullen we maar zeggen. Wij genieten van de zon en de relaxte sfeer, we gaan ons vast prima vermaken in Griekenland.

6-Avondrood-in-Plataria

Avondrood in Plataria